Strangers, in a Strange Land

Η κλήση γίνεται από truck parking. Τα truck parking είναι βενζινάδικα με μεγάλους χώρους πάρκινγκ, όπου φορτηγατζήδες, Έλληνες και ξένοι, κάνουν στάση για καύσιμα, φαγητό και ύπνο χωρίς να ανησυχούν για την ασφάλεια των ίδιων και των φορτίων τους. Η κλήση είναι με επιστροφή. Θα πάω δηλαδή τους πελάτες κάπου, και θα τους ξαναγυρίσω πίσω. Απλό; Όχι πάντα.
Πηγαίνω και παραλαμβάνω δυο αλλοδαπούς φορτηγατζήδες. Ο "υπεύθυνος" του βενζινάδικου, μου εξηγεί:
-Θα τους πας σε μια τράπεζα, θα σου πούνε αυτοί έχουν ξαναπάει, για να βγάλουν λεφτά, και μετά θα τους φέρεις πίσω.
-Σε ποιά τράπεζα;
-Ξέρουν αυτοί, σιγά σιγά πήγαινε και θα σου δείξουν.
Ξεκινάμε. Γυρνάω και τους κάνω νόημα να μου δείξουν που να πάω, αλλά μου επιστρέφουν ένα χείμαρρο λέξεις και χειρονομίες. Αγγλικά ΔΕΝ ξέρουν λέξη φυσικά.
-"Ότομπανκ", μου λέει ο ένας και μου δείχνει την κάρτα.
-Visa; ρωτάω. (Τι στο καλό, αυτό είναι κοινό σε όλες τις γλώσσες).
-Visa! συμφωνεί αυτός. "Ότομπανκ". (ότο=αυτόματο + μπανκ=τράπεζα =>ΑΤΜ υποθέτω).
Τους πηγαίνω στην κοντινότερη τράπεζα, και πραγματικά με το που βλέπουν το ΑΤΜ το δείχνουν και γελάνε ανακουφισμένοι. Εδώ είμαστε.
Κατεβαίνουν και παιδεύονται με το μηχάνημα. Καθώς αναρωτιέμαι πώς θα τα καταφέρουν αφού δεν ξέρουν ελληνικά ή αγγλικά, ο ένας έρχεται και με φωνάζει. Προφανώς χρειάζονται βοήθεια τελικά.
Κατεβαίνω από το ταξί και πηγαίνω στο ΑΤΜ. Κατόπιν υπόδειξής τους (το γράφουν πάνω στη σκόνη που έχει μαζέψει η οθόνη του ΑΤΜ) ζητάω από το μηχάνημα 1000 ευρώ. "Ανεπαρκές υπόλοιπο". Προσπαθώ ξανά για 500, 200, 100 ευρώ. Τίποτε. Αποδεικνύεται ότι καμία από τις δύο κάρτες που κουβαλάνε δεν έχει υπόλοιπο.
Χειρονομίες και πάλι. Δεν έχει λεφτά. "No money NOOO MO-NE-Y".
Μάλλον με καταλαβαίνουν γιατί βγάζουν τα κινητά τους και αρχίζουν να τηλεφωνούν σαν μανιακοί σε κάποιον. Αυτός ο κάποιος όμως δεν απαντάει.
-"Νταβάριτς", μου λέει ο ένας, και συνεχίζει με έναν καινούριο χείμαρρο λέξεων. Αν καταλαβαίνω καλά θέλουν να δοκιμάσουμε και σε άλλη τράπεζα.
Πίσω στο ταξί. Ξέρω, αλλά δεν μπορώ να τους το εξηγήσω, ότι αν δεν υπάρχει υπόλοιπο στις κάρτες, όσα ΑΤΜ και να δοκιμάσουμε λεφτά δεν θα βγάλουμε.
Σταματάμε σε άλλη τράπεζα. Η ίδια ιστορία. Επιστρατεύονται τα κινητά τους και αυτή τη φορά ο ένας καταφέρνει να μιλήσει με κάποιον. Φωνάζει και αφρίζει, ενώ ο άλλος τον σιγοντάρει. Ξαφνικά χτυπάει και το δικό μου κινητό. Είναι η εκφωνήτρια του ραδιοταξί. Ο υπεύθυνος τουTruck parking έχει ανησυχήσει, καθώς λείπουμε περισσότερη ώρα από την αναμενόμενη, και έχει τηλεφωνήσει να μάθει τι γίναμε. Η εκφωνήτρια προφανώς με έχει ψάξει στο CB, αλλά εγώ είμαι εκτός αυτοκινήτου. Ευτυχώς τα κινητά μας υπάρχουν καταχωρημένα στο ραδιοταξί.
Της εξηγώ τι συμβαίνει, κι εκείνη τα μεταφέρει στον τύπο. Σπασμένο τηλέφωνο. Δεν καταλήγουμε πουθενά.
-Ρώτησέ τον σε παρακαλώ, της λέω, τι να τους κάνω εγώ τώρα τους ανθρώπους. Λεφτά πάντως δεν πρόκειται να πάρουν από αυτές τις κάρτες. Να τους πάω πίσω να τελειώνουμε;
Γίνεται η ερώτηση και φυσικά ο άνθρωπος της λέει να τους επιστρέψω εκεί.
Οι φορτηγατζήδες έχουν ανάψει τσιγάρο και το συζητάνε. Τους κάνω νόημα, ξαναμπαίνουμε στο ταξί, και επιστρέφουμε στο Truck parking. Ο υπεύθυνος πλησιάζει. Του εξηγώ την κατάσταση.
-Δεν τους έχει βάλει λεφτά το αφεντικό τους, μου λέει. Περιμένουν εδώ να βάλουν πετρέλαιο και να φύγουν για Ιταλία, και δεν έχουν λεφτά. Και μιλάμε για χίλια ευρώ πετρέλαιο σε κάθε φορτηγό, όχι αστεία. Έχει ξαναγίνει. Θα κάτσουν τώρα να περιμένουν δυο τρεις μέρες να τους βάλει ο άλλος λεφτά στις κάρτες.
-Ρώσοι είναι;
-Γεωργιανοί. Όλο τέτοια τους κάνουν τους καημένους. Δεν κουβαλάνε μαζί τους πολλά λεφτά μην τους κλέψουν, και όταν φτάνουν εδώ, δεν τους στέλνουν λεφτά να προχωρήσουν. Πάντως μην ανησυχείς εσύ, τα λεφτά σου δεν τα χάνεις.
Κουτσά στραβά τους λέει στα ρώσικα το ποσό, βάζοντας κι ένα ευρώ παραπάνω. Καλοσύνη του. Με πληρώνουν και φεύγω.

Έχω ξαναπάρει με το ταξί φορτηγατζήδες "ανατολικών" χωρών σε παρόμοιες αποστολές. Όπως έχω "οδηγήσει" (μπροστά εγώ με το ταξί και από πίσω τα τριαξονικά με τα ρυμουλκούμενα, φορτωμένα κοντέινερ) φορτηγά από την Τουρκία σε διάφορες αποθήκες και εταιρίες. Κοινό γνώρισμα όλων των οδηγών: ΔΕΝ μιλάνε καμία άλλη γλώσσα εκτός από την μητρική τους, στην οποία επιμένουν να σου μιλάνε ασταμάτητα, παρ' όλο που δεν τους καταλαβαίνεις και το ξέρουν. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ούτε τις βασικές λέξεις στα αγγλικά. Back, straight, left, right, wait, go, bank, port, airport, train station, one, two, three, είναι κινέζικα γι' αυτούς. Παρ' όλα αυτά διασχίζουν την Ευρώπη από άκρη σε άκρη. Πώς τα καταφέρνουν; Μυστήριο.