Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

"Ντελφών"

Αργά το βράδυ στην πιάτσα Κορδελιού, πλησιάζουν το ταξί ένας τύπος κοντά στα πενήντα μαζί με μια μαύρη κοπέλα. Από τους δυο τους επιβιβάζεται μόνο η κοπέλα, η οποία είναι ντυμένη με τα ρούχα της "δουλειάς". Ένα φορεματάκι με στρας δηλαδή, από αυτά που δίνουν έμφαση σε όσα κρύβουν, και δεν κρύβουν πολλά. Μάλλον εργάζεται σε κάποιο από τα "ελληνάδικα, ποτάδικα, ξενυχτάδικα κ***μπαρα" της περιοχής, και αυτός που την έφερε, αν δεν είναι του μαγαζιού, είναι κάποιο από τα καψούρια της. Από την στάση του, μάλλον ισχύει το δεύτερο.
Η κοπέλα κάθεται δίπλα μου μπροστά (τα κορίτσια της νύχτας κάθονται σχεδόν πάντα μπροστά) και μου λέει:
-Ντελφών (Δελφών).
-Βέβαια, της λέω.
-Do you speak English? (Τα Αγγλικά της έχουν μάλλον Αφρικανική, δυσνόητη προφορά)
-I do. (Οι διάλογοί μας συνεχίζονται στα Αγγλικά πλέον, αλλά τους παραθέτω μεταφρασμένους για πρακτικούς λόγους)
Ξεκινάμε, και στα πενήντα μέτρα συναντάμε μπλόκο της αστυνομίας. Δεν μας δίνουν σημασία, αλλά η κοπελιά ψάχνεται ανήσυχη.
-Πρέπει να βάλω ζώνη; ρωτάει.
-Αν δεν θέλετε να πληρώσετε 350 ευρώ πρόστιμο, της απαντάω.
-Ουυυυυ όχι όχι, λέει με το χαρακτηριστικό νέγρικο τρόπο.
Φοράει τη ζώνη και μου λέει δείχνοντας το ταξίμετρο.
-Αυτό άρχισε από "ένα πέντε".
Αναφέρεται στη "σημαία", το σημείο εκκίνησης του ταξιμέτρου, στο 1,05 ευρώ. Από τον τρόπο που το λέει, θεωρεί ότι μπορεί και να την κλέβω, και περιμένει να δει τι θα της απαντήσω.
-Ναι, από 1,05 ξεκινάει εδώ και λίγους μήνες, της λέω ατάραχος (και κάνοντας ότι δεν κατάλαβα). Ξεκινούσε από το 1 ευρώ, αλλά μας έκαναν αύξηση.
-Ουυυυ βγάζετε πολλά λεφτά δηλαδή.
-Εκατομμύρια.
Κάποια στιγμή ακούγεται η εκφωνήτρια να κάνει κλήση κάπου στη Δελφών. Η κοπελιά ανακάθεται.
-Ντελφών είπε αυτή; ρωτάει καχύποπτα.
-Ναι, της απαντάω.
Το σκέφτεται λίγο και στα όρια της υστερίας ξαναρωτάει:
-Γιατί είπε Ντελφών;
-Γιατί κάποιος κάλεσε ταξί από εκεί.
Με κοιτάζει έντονα.
-Σύμπτωση είναι, της λέω. Κάποιος στη Δελφών θέλει ταξί.
Φαντάζομαι πως η καχυποψία της γενικά είναι τόση, που πιστεύει πως με κάποιο τρόπο το κέντρο ξέρει ότι πηγαίνουμε στη Δελφών, και το ανακοινώνει στον αέρα. Γιατί να γίνεται κάτι τέτοιο, και γιατί να ανησυχεί γι' αυτό, δεν καταλαβαίνω. Η στάση της όμως, αρχίζει και μου τη δίνει.
-Πού περίπου πηγαίνουμε στη Δελφών; τη ρωτάω.
-Εσύ πήγαινε στη Ντελφών και θα σου πω όταν φτάσουμε. Γιατί ρωτάς;
Άντε πάλι.
-Ρωτάω γιατί πρέπει να ξέρω. Αν γίνει κάποια κλήση στη Δελφών, πρέπει να πω στο κέντρο που βρίσκομαι και που αποβιβάζω.
Για μια ακόμη φορά μένει να με κοιτάζει προσπαθώντας να καταλάβει αν λέω αλήθεια. Αυτή η κοπέλα πρέπει να έχει ακούσει πολύ ψέμα, ή/και να λέει ψέματα με κάθε ευκαιρία.
-Θα μου πείτε πού περίπου πάμε; επιμένω.
-Αρχή Ντελφών, απαντάει επιτέλους.
Με τα πολλά φτάνουμε στη Δελφών. Σταματάω εκεί που μου λέει.
-Πόσο; ρωτάει.
Της δείχνω το ταξίμετρο.
-8,20 ευρώ, της λέω.
Βγάζει ένα χαρτονόμισμα των εκατό ευρώ και μου το προτείνει νευρικά. Το κοιτάζω και μετά κοιτάζω την ίδια.
-Όλη την πόλη διασχίσαμε, γιατί δεν μου είπατε ότι έχετε κατοστάρικο να το χαλάσουμε; Αν τώρα δεν έχω ρέστα τι θα κάνουμε;
Μαζεύει λίγο το αγέρωχο ύφος της.
-Δεν έχω άλλα λεφτά, μόνο αυτό, απαντάει απολογητικά.
Ευτυχώς, εκείνη τη μέρα έχω μαζί και το ταμείο του ταξί, οπότε έχω αρκετά για να της δώσω ρέστα. Παίρνω το κατοστάρικο στα χέρια μου και το κοιτάζω. Η "ασημοτυπία" είναι χτυπημένη, σαν να τσαλακώθηκε έντονα εκεί και δεν φαίνεται καλά. Κακό σημάδι αυτό. Ξύνω το σημείο που κανονικά είναι ανάγλυφο. Δεν είναι. Σηκώνω το χαρτονόμισμα και το κοιτάζω στο φως. Η ταινία ασφαλείας φαίνεται αχνή, και δεν έχει τα μικροσκοπικά γράμματα που αναγράφουν την αξία του χαρτονομίσματος. Το υδατογράφημα δεν υπάρχει.
-Είναι πλαστό, της λέω και της το δίνω πίσω.
-Τι;
-Είναι πλαστό (counterfit). Fake, not OK, not real.
Το παίρνει μαγκωμένη. Δεν είμαι σίγουρος αν το ξέρει και πήγε να μου το "πασάρει" ή της το έδωσαν και δεν το έλεγξε. Το τσαλακώνει, το ισιώνει και το ξανακοιτάζει.
-Καλό είναι, μου λέει.
Τα νεύρα μου. Βγάζω ένα εικοσάρικο και τα συγκρίνω δείχνοντας της να το καταλάβει.
-Κοίταξε, της λέω. Το ασημένιο εδώ είναι ψεύτικο. Το ανάγλυφο δεν υπάρχει. Η ταινία ασφαλείας δεν γράφει 100 ευρώ. Το υδατογράφημα δεν υπάρχει. Βλέπεις στο εικοσάρικο που όλα αυτά είναι εντάξει; Αυτό το κατοστάρικο ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΟ. Αν δεν έχεις λεφτά, θα σε πάω εκεί από όπου σε πήρα, ή ακόμη καλύτερα, στην αστυνομία να το παραδώσεις.
Ταράζεται.
-Κάτσε να δω, έχω εδώ κάτι λεφτά, λέει, και αρχίζει να ψάχνει στην τσάντα της. Καταφέρνει τελικά να ψαρέψει 7 ευρώ και μου τα δίνει κοιτάζοντάς με παρακλητικά.
-Μόνο αυτά βρήκα.
Παρά τα όσα προηγήθηκαν, την λυπάμαι. Επίσης, καμία όρεξη δεν έχω να τρέχω στις αστυνομίες. Για δουλειά βγήκα, όχι για δίωξη πλαστογραφημένων τραπεζογραμματίων.
-Εντάξει, θα κρατήσω 7, μην τρέχουμε τώρα, της λέω. Αλλά αυτό το κατοστάρικο μην προσπαθήσετε να το δώσετε αλλού. Όλοι ελέγχουν τόσο μεγάλα χαρτονομίσματα και θα σας φέρουν σίγουρα την αστυνομία. Αν ξέρετε ποιος σας το έδωσε, να του το πάτε πίσω.
-Το αφεντικό μου το έδωσε, απαντάει αυτή και το βλέμμα της θολώνει. Αυτή τη φορά μάλλον σκέφτεται ότι το αφεντικό της προσπάθησε να την ξεγελάσει.
Κατεβαίνει και απομακρύνεται με γρήγορα βήματα. Ίσως φοβάται μην αλλάξω γνώμη.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ώρες ώρες απορώ.. Συμβαίνουν σε όλους τους ταρίφες ανάλογες περιπτώσεις, ή απλά είσαι πολύ άτυχος;

HaPagan είπε...

Δύσκολες καταστάσεις... Και το δυσκολότερο όλων είναι να καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των πελατών σου!

Acro είπε...

@ dstergiou Δεν είναι θέμα ατυχίας αλλά στατιστικής. Ένας συνάδελφος έλεγε (πολύ σωστά), "Τα τρία πρώτα χρόνια σου συμβαίνουν τα πάντα. Μετά απλώς επαναλαμβάνονται με παραλλαγές."
Τέτοιες περιπτώσεις, είμαι σίγουρος, συμβαίνουν σε όλους. Πώς αντιδρά ο καθένας είναι μια άλλη ιστορία :)
@HaPagan Ο κόσμος είναι "καμένος" από ταξιτζήδες (και από τον κόσμο γενικότερα), και δεν εμπιστεύεται εύκολα. Βέβαια, η κοπελιά της ιστορίας το παράκανε.

Γιώργος είπε...

Οντως το παρακανε!
Τραγικη ηταν η μαυρουλα!
εχει φαει παραμυθι ομως και κοροιδια για να συμπεριφερεται ετσι...

Elias είπε...

Το ήξερε και πήγε να σου το πλασάρει συνειδητά. Αυτό φαίνεται και από το αρχικό ψέμα της και από την 'ανακάλυψη' των χρημάτων στο τέλος.
Όλως τυχαίως, το ποσό που 'ανακάλυψε' ήταν σχετικά παραπλήσιο με το τελικό κόμιστρο. Πάω στοίχημα ότι κάνει τη διαδρομή Κορδελιό - αρχή Ντελφών πολλές φορές και ότι εκεί πρέπει να βρίσκεται κάποιο μέρος-κλειδί στο κύκλωμα της παραχάραξης (θυμήσου και τον τρόμο της όταν άκουσε τα λόγια της εκφωνήτριας).

Πιστεύω ότι πρέπει να το αναφέρεις στην Αστυνομία, αρκεί να έχεις όμως κάποια επιπλέον ένδειξη για το μέρος εργασίας της, τον προορισμό της ή την ταυτότητά της - εκτός πάλι αν θέλεις να μην μπλέξεις, κάτι που είναι κατανοητό.

Sourotiri είπε...

Ειτε την ξεγελασαν ειτε προσπαθησε να ξεγελασει εσενα, παλι καλα που δεν ψαρωσες. Κι εγω στην θεση σου θα δεχομουν τα 7 ευρω και ας παει στο καλο. Ετσι πως τα περιεγραψες παντως, δεν μου φαινεται αρκετα πιθανο να ηθελε να σου πασαρει πλαστο 100ρικο. Μαλλον ηταν η πληρωμη της ημερας.

Wire_n_Wood είπε...

Τι να πεις...ποιος ξέρει τι τραβάει κι αυτή. Δε σημαίνει ότι δικαιολογείται ο τρόπος της. Παρ' όλ' αυτά σε κάνει να σκέφτεσαι πόσα συμβαίνουν κάτω απο τη μύτη μας και δεν τα παίρνουμε χαμπάρι.

dim155 είπε...

Δικιο εχει ο acro 2 χρονια δουλευω ταξι και αυτα που διαβαζω εδω λιγο πολυ κατι με θυμιζουν.Η κοπελα ηταν αγχωμενη γιατι ηξερε οτι το κατοσταρικο ηταν μαιμου.Πολοι κουτοπονηροι κυκλοφορουν και προσπαθουν να κοροιδεψουν τον διπλανο τους.

Acro είπε...

Συνάδελφος με τον οποίο το συζητούσα σήμερα είπε ότι αυτός θα την πήγαινε στην αστυνομία γιατί σίγουρα ήξερε ότι ήταν πλαστό και θα του την έδινε που πήγε να τον κοροϊδέψει. Δεν ξέρω. Από την άλλη, αν όντως ανήκει σε κύκλωμα, μπορεί να έβρισκα τον μπελά μου από το ίδιο το κύκλωμα, καθώς τα στοιχεία μου θα τα είχε η αστυνομία πλέον, ως καταγγέλων. Κι εγώ όπως είπα, βγήκα για δουλειά, όχι για δίωξη πλαστών ή άλλων παράνομων δραστηριοτήτων. Οπότε, την άφησα να φύγει και δεν το μετανοιώνω.
Πάντως τα πενηντάρικα και τα κατοστάρικα οι περισσότεροι τα ελέγχουν όταν τα παίρνουν και θεωρώ χαζό να προσπαθεί κάποιος να τα κυκλοφορήσει έτσι μεμονωμένα. Πιο εύκολα τα δίνεις σε "πακέτο" πληρώνοντας κάτι ακριβότερο και ανακατεύοντάς τα με γνήσια.
Κυκλοφορούν όμως πολλά πλαστά εικοσάρικα (γι αυτό προσοχή), τα οποία δεν ελέγχει σχεδόν κανείς.

Tip: Τα μικρά γραμματάκια με την αξία του χαρτονομίσματος που βρίσκονται στην ταινία ασφαλείας και φαίνονται όταν κοιτάξεις το χαρτονόμισμα κόντρα στο φως, είναι σχεδόν αδύνατον να αντιγραφούν, και παραμένουν ο πιο σίγουρος τρόπος να βεβαιωθείς ότι ένα χαρτονόμισμα είναι γνήσιο. Σε αντίθεση με το ανάγλυφο και το "ασημένιο" μέρος, που μπορεί να έχουν διαβρωθεί ακόμη και σε γνήσιο χαρτονόμισμα. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να ελέγχουμε όλα τα παραπάνω

ZlatkoGR είπε...

Έμαθα και πέντε πράγματα για τα πλαστά που δεν ήξερα. Δύσκολες καταστάσεις πάντως...

Takis Varatzas είπε...

Πολύ πλαστό... κι εδώ τα ίδια έχουμε !