Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Στυλιανός ο Βαρύμαγκας

Το παρακάτω βιντεάκι δεν καταγράφηκε με σκοπό να μπει στο Blog. Ήταν μια εγγραφή "ιδιωτικής" χρήσης. Εξάλλου, η μαγνητοσκόπηση και προβολή προσώπων χωρίς την άδειά τους, είναι παράνομη. Δεδομένου όμως ότι έχουν περάσει μήνες από το συμβάν, και το πρόσωπο λόγω σχετικά κακής ποιότητας λήψης δεν φαίνεται και απολύτως καθαρά, αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας.
Η εγγραφή έχει γίνει με την κάμερα του κινητού, οπότε δεν είναι και η ποιοτικότερη όπως είπα. Ίσως χρειαστεί να δυναμώσετε τον ήχο, καθώς, εγώ μεν μιλάω όσο πιο "πριμαριστά" και καθαρά γίνεται (προκειμένου να με καταλαβαίνει ο μεθυσμένος πελάτης μου), αλλά ο ίδιος είναι μπάσος και αργόσυρτος στην ομιλία του.

Τί έχει συμβεί μέχρι τη στιγμή που αρχίζει η εγγραφή:

Ιανουάριος 2008, γύρω στις 3 τα ξημερώματα. Κατεβαίνω την Αγίων Πάντων, με σκοπό να πάω να κλείσω σιγά σιγά. Ο τύπος που μου σηκώνει το χέρι παραπατάει λίγο σαν να έχει πιει. Είναι ψηλός και ογκώδης, κοντά στα εξήντα ίσως, αλλά καλοστεκούμενος. Πλησιάζω και εξετάζω το βλέμμα του. Δεν μου εμπνέει ανησυχία. (Γενικά ψυχολογώ τους ανθρώπους, κυρίως από τα μάτια τους, με σχετική επιτυχία, αλλά τα τελευταία έξι χρόνια που οδηγάω ταξί, η "ικανότητα" αυτή έχει γίνει "εργαλείο" της δουλειάς.)
Σταματάω και επιβιβάζεται. Έχει πιει όντως, ούζο.
-Γεια σου φιλάρα. Τί κάνουμε; Όλα καλά; λέει με το που μπαίνει.
-Όλα καλά, του απαντάω φιλικά. Πού θα πάμε;
-Στα ΚΤΕΛ τράβα, και θα σου πω, μου λέει. Εκεί στη γέφυρα.
Ανησυχητικό αυτό, καθώς κοντά στη γέφυρα που λέει, είναι και ο Δενδροπόταμος, περιοχή στην οποία δεν θα ήθελα να μπω βραδιάτικα.
Βγαίνουμε στη Μοναστηρίου. Καθώς επιταχύνω, μου δείχνει ένα περίπτερο.
-Σταμάτα, σταμάτα εδώ, μου λέει.
Σταματάω. Ανοίγει το παράθυρο και φωνάζει τον περιπτερά. Το παλικάρι βγαίνει, τον βλέπει και έρχεται κοντά χαμογελώντας.
-Τί κάνεις Στελάρα; του λέει. Πού χάθηκες;
-Ε ξέρεις τώρα, αρχίζει ο πελάτης μου, και ξεκινάνε ψιλοκουβεντούλα για ένα δυο λεπτά.
-Να σου φέρω τίποτε; τον ρωτάει ο περιπτεράς.
-Έ όχι μωρέ, λέει ο "Στελάρας". Να, κανένα χυμό, και τσιγάρα.
Ο περιπτεράς κάνει να φύγει προς το περίπτερο, όταν ο Στελάρας προσθέτει:
-Και κανένα μπισκοτάκι.
Πραγματικά ο περιπτεράς επιστρέφει σε λίγο με τσιγάρα, χυμό και μπισκότα. Τα δίνει στον πελάτη μου που τα παίρνει, τα βάζει στις τσέπες του και τον χαιρετά. Λεφτά δεν του δίνει.
-Άντε πάμε, μου λέει.
Ξεκινάμε. Ο Στελάρας δεν κρατιέται.
-Εεεε παραδέχεσαι; Τον Στυλιανό τον ξέρουν όλοι και τον προσέχουν. Καλά, δε με γνώρισες;
-Δεν έτυχε, του λέω. Αλλά πάλι, δεν συγκρατώ και πρόσωπα εύκολα, οπότε δεν είναι παράξενο. (Πάγια τακτική με τους μεθυσμένους, να πηγαίνω με τα νερά τους. Ένας μεθυσμένος μπορεί να στραβώσει πολύ εύκολα, ακόμη και χωρίς κανένα λόγο).
-Είδες πώς με αγαπάνε εεεε; Ο Στυλιανός είναι παλικάρι, συνεχίζει ο δικός μου.
-Πραγματικά, το βλέπω, του λέω. Και δεν είναι ψέματα. Καθώς μιλάει, βάζει σε αρκετές φάσεις φιλικά το χέρι του στον ώμο μου. Έχει χέρια σαν εικοσάκιλες βαριοπούλες, με δάχτυλα χοντρά σαν λουκάνικα, και άγρια από τη χειρονακτική εργασία.
Πηγαίνουμε λίγο παρακάτω, και κάπου εδώ βγάζω το κινητό και ξεκινάω την εγγραφή που θα παρακολουθήσετε.

Να προσθέσω μόνο, πριν δείτε το βίντεο, ότι τελικά σταματάμε μεταξύ ΚΤΕΛ και Δενδροποτάμου (μόλις στρίβουμε από τη Μοναστηρίου), σε έρημο σημείο όπου για κακή μου τύχη οι λάμπες του δρόμου δεν ανάβουν. Όταν βλέπω ότι βγάζει και αρχίζει μετράει κέρματα, τα οποία είναι λιγότερα από δύο ευρώ συνολικά, τον προτρέπω να κατέβει χωρίς να με πληρώσει, προκειμένου να φύγω από εκεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όπως θα δείτε ματαίως, καθώς με έχει συμπαθήσει και έχει όρεξη για κουβέντα.
Το τελικό μου "σχόλιο" πριν διακόψω την εγγραφή, μου βγαίνει εντελώς αυθόρμητα. (Με την καλή έννοια :) )

Edit: Μετά από πιο ώριμη σκέψη αφαίρεσα το video. Η εικόνα δεν είναι και ΤΟΣΟ θολή. Αν την επεξεργαστώ και την "πειράξω" , ίσως την ανεβάσω ξανά. Edited...
Όσοι το είδαν, το είδαν, ελπίζω κανείς που να μπερδέψει τη ζωή αυτού του ανθρώπου. Ή άλλων.

16 σχόλια:

Wire_n_Wood είπε...

Αχ καλέ αυτά τα χοντρά τα δάχτυλα, τα άγρια από τη χειρονακτική εργασία...να το πούμε στον Σκύλο, θα ενδιαφέρεται! :D

Κι εσύ ρε Γιάννη ντε και ντε να πας να κλείσεις! Άκου τον Στελάρα! Πάνε ρε στο Platinum να πάρεις καμιά κούρσα! Ξέρεις κάτι μαυρούλες που κυκλοφορούν με ολόκληρα κατοστάρικα?

γυάλινο δάκρυ είπε...

Ωπα! Ρε παιδιά ο Στελάρας!! Δεν το πιστεύω! Βρε τον μπαγάσα!
Φυσικά κάνω πλάκα, δεν τον ξέρω.
Τι τραβάς κι εσύ από μερικούς...

Sourotiri είπε...

Καλα ρε θηριο, ηξερες και τον Νικολακη που δουλευει πισω απο το πλατινουμ;

Περα απο την πλακα, γαααααμησε ταααα!

Θωμάς είπε...

Ωραίος ο Στελάρας. Αυτά είναι τα ωραία του επαγγέλαμτος. Και όπως βλέπω τα διασκεδάζεις και με το παραπάνω. Αν δεν το έκανες θα είχες τρελαθεί. 100%.

Κράτα γερά!
Βάστα καλά!

Γιώργος είπε...

Ντακς αυτα ειναι ηπια περιστατικα...
μπροστα σε αλλα χειροτερα που εχουμε ακουσει ή διαβασει ακομη καλυτερα απο σενα.
Για μενα μακραν το χειροτερο ηταν με εκεινο το τζανκι που τραβιοσουν σε ολη την πολη για να βρει φαρμακειο και καταληκσατε στο τμημα...
τα υπολοιπα ...ειδικα σαν και αυτο το περιστατικο ειναι για να τα διασκεδαζεις :)
αν δεν υπηρχε και κανα τετοιο θα ηταν βαρετο ρε συ...ασε που δεν θα εγραφες και το μπλογκ:P
οποτε καλα που υπαρχουν και αυτοι και σε διαβαζουμε!
απλα θελει προσοχη οπως και ολα τα επαγγελματα, και λιγη καχυποψια γιατι δεν κσερεις τι σε περιμενει..
την καλησπερα μου!

Στοχαστης είπε...

Θ Ε Ο Σ!!! Το βιντεο ειναι must, ειναι τεκμηριο της συγχρονης νεοελληνικης ιστοριας! Καλα εκανες και το εβαλες, δεν ειναι πολυ ενδεικτικο του ποιος ειναι, αναδεικνυεται ωστοσο το ταλεντο του!

γυάλινο δάκρυ είπε...

Καλό μήνα!

Simos είπε...

πωπω ρε φίλε ήρωας είσαι με όλους αυτούς τους τρελούς...

Acro είπε...

@deja_voodoo Τον σκύλο θα τον ικανοποιούσε με το...μικρό του δαχτυλάκι ο Στελάρας. Όσο για το Platinum, μόνο Κύπριους φοιτητές έχει τύχει να παραλάβω από εκεί (ξεπαραδιασμένους και "high and dry" φυσικά, από τα πολλά prive και lap dance.)

@sourotiri τον Νικολάκη δεν ξέρω; Αφού τον στεφάνωσα... (ότι πει ο πελάτης :))
@γυάλινο δάκρυ Καλό μήνα, και ΔΕΝ σου εύχομαι να τον γνωρίσεις τον Στελάρα :)

@θωμάς Το διασκεδάζω εκ' των υστέρων και εκ του ασφαλούς. Εκείνη την ώρα κοιτούσα συνεχώς μέσα στο σκοτάδι μήπως σκάσει κανένα κοπάδι "μάγκες" και μου το κάνουν θερινό, ενώ ταυτόχρονα είχα το νου μου γιατί ο Στελάρας καλός καλός, μπορεί να έπαιρνε ανάποδες και να μου κοπανούσε το κεφάλι στο τιμόνι στα καλά καθούμενα. Ειλικρινά, το video το τράβηξα εκείνη την ώρα, κυρίως σαν ντοκουμέντο σε περίπτωση στραβής. Γι' αυτό και λέω ότι το "Τι τραβάμε για το μεροκάματο" μου βγήκε αυθόρμητα. Ήταν αστειάκι στον ίδιο μου τον εαυτό για να χαλαρώσω από το τσίτωμα των προηγούμενων στιγμών. Ο Στελάρας ήθελε να τον πάω ΜΕΣΑ στον Δενδροπόταμο, αλλά χάσαμε τη στροφή. (την προσπέρασα επίτηδες γρήγορα). Δεν φαίνεται καλά στο video, αλλά όταν κατέβηκε, έκλεισα ασφάλειες, και έφυγα με χίλια!

@γιώργος: Προφανώς οι ιστορίες με τους πελάτες που όλα πηγαίνουν καλά θα ήταν απολύτως αδιάφορες. Αλλά κάτι τέτοια "επικίνδυνα" θα προτιμούσα να μην συμβαίνουν. Έχει και άλλου τύπου ενδιαφέρουσες ιστορίες, όχι θρίλερ :)

Ξέρω ότι ακούγομαι "αθώος" και καλοπροαίρετος στο video. Στην πραγματικότητα είμαι ΠΟΛΥ υποψιασμένος και έτοιμος για όλα.
Σκεφτείτε αυτη τη φάτσα, στα 50 εκατοστά με τη χερούκλα στον ώμο σας. Όχι και ο,τι καλύτερο ε;

Wire_n_Wood είπε...

Ω ρε μάνα, προσπάθησα να φανταστώ το τελευταίο που είπες Acro (περί φάτσας και 50 εκ. απόστασης) και ναι, δε θα αισθανόμουν καθόλου άνετα :O

Αν επιτρέπεται, γιατί ο Δενδροπόταμος είναι καλό να αποφεύγεται μετά τη δύση του ηλίου (ή πριν)? Δεν έχω υπόψην...

Acro είπε...

@deja_voodoo Ο Δενδροπόταμος είναι περιοχή απέναντι από τα ΚΤΕΛ, προς τη λαχαναγορά, με καμιά 500αριά χαμηλά σπιτάκια και στενά δρομάκια, που κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από τσιγγάνους και γύφτους. (Τον διαχωρισμό τον κάνουν μεταξύ τους, και οι μεν δεν πολυχωνεύουν τους δε απ' ότι έχω καταλάβει). Τα τελευταία χρόνια έχουν εγκατασταθεί εκεί και Γεωργιανοί. Μέρα και νύχτα μπαινοβγαίνουν στην περιοχή πρεζόνια που αγοράζουν τη δόση τους από συγκεκριμένα σπίτια.
Θεωρείται επικίνδυνη περιοχή, καθώς μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Από το να σου πετάξουν πέτρες τα πιτσιρίκια, μέχρι το να βρεθείς αντιμέτωπος με καραμπίνες. Πρώην συνεργάτης (με παλιότερο ταξί που δεν είχε κεντρικό κλείδωμα) δέχτηκε επίθεση από 5-6 μαγκάκια, που του ανοίξαν όλες τις πόρτες, του βουτήξαν ότι μπόρεσαν (λεφτά, κινητό), και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν στα στενά. Εμένα μου έχει τύχει (στην αρχή της "καριέρας " μου το εξής:Παίρνω κλήση από κοντινή περιοχή, και η κοπέλα (πρεζόνι) που κάλεσε, επιβιβάζεται και μου λέει "Θα πάμε στον Δενδροπόταμο, και μετά στο κέντρο". Με πήγε σε συγκεκριμένα ύποπτα στενά, όπου μόλις κατέβηκε, βγήκαν οι άνθρωποι από γειτονικό σπίτι και με αρχίσαν: "Τι την έφερες; Δεν ξέρεις τι ήρθε να αγοράσει; Μετά εμείς φταίμε που σας κάνουμε ζημιές παλιοταρίφες;" κλπ κλπ. Την άφησα κι έφυγα φυσικά, τρέμοντας από την ταραχή, καθώς, αφ' ενός η απειλή ήταν άμεση, αφ' ετέρου, αν μας σταματούσαν για έλεγχο και της βρίσκανε πράγματα πάνω της, θα πήγαινα κι εγώ μέσα ως συνεργός. (Σε αντίστοιχη περίπτωση, συνάδελφος απαλάχθηκε μεν, έμεινε όμως στη στενή για 2 ημέρες, ενώ το ταξί κατασχέθηκε για 30).
Οι αστυνομικοί έλεγχοι, ειδικά το βράδυ, γίνονται συνήθως από δύο μαζί "τζιπάκια" της αστυνομίας με ένοπλους (με αυτόματα όπλα).

Το όνομα προέρχεται από το "ποτάμι" (ανοιχτό βρώμικο ποταμάκι-αποχέτευση ομβρίων-αποχέτευση όσων δεν ήταν στο αποχετευτικό δίκτυο) που κατεβαίνοντας μεταξύ Σταυρούπολης, Ευόσμου και Μενεμένης, περνούσε και από εκεί πριν καταλήξει στη θάλασσα. Το εν λόγω βρωμερό ποτάμι το χρησιμοποιούσαν για πλύσιμο ρούχων αρκετοί από τους κατοίκους του Δενδροποτάμου, καθώς μέχρι κάποια στιγμή δεν είχαν υδροδοτικό δύκτιο. Δεν έχει πολλά χρόνια που το σκέπασαν φτιάχοντας κλειστούς αγωγούς, και από πάνω του δημιουργήθηκε η οδός Δενδροποτάμου (ο μεγάλος δρόμος που φεύγει από τα ΚΤΕΛ και ανεβαίνει μέχρι τη Σταυρούπολη).
Ελπίζω να σε κάλυψα deja :)

Acro είπε...

Και (once again) για να μην παρεξηγηθώ, έχω πάει δρομολόγια εκεί εξαιρετικούς ανθρώπους (τσιγγάνους επί των πλείστων), που μου εξήγησαν ότι δεν είναι όλοι έτσι, και ότι το όνομα το βγάζουν λίγοι κακοί, με τους οποίους έχουν και οι ίδιοι πρόβλημα.

Wire_n_Wood είπε...

Με κάλυψες υπέρ το δέον, ευχαριστώ.

Ε ρε τι μαθαίνει κανείς για την πατρίδα του :O

Lina είπε...

όσα χρόνια και να σαι ντόπιος, αν δεν οδηγάς μαθαίνεις τους δρόμους πολύ διαφορετικά. άλλο πεζός, άλλο οδηγός.

άσε που είναι συχνό φαινόμενο να κάνεις ότι ξέρεις όταν φοβάσαι μην σου κάνει κύκλους ο ταξιτζής =Ρ

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Από σχόλιο στο δικό μου blog ανακάλυψα το δικό σου και, οφείλω να σου πω, το καταευχαριστιέμαι μέχρι στιγμής.
Έχω κι εγώ ιστορίες ως πελάτης από ταξί στη Θεσσαλονίκη (έχω ανέβει αρκετές φορές για δουλειές από το 1991 έως σήμερα), αλλά δεν πας στην εκπομπή του Μητσικώστα για να κάνεις μιμήσεις, έτσι δεν είναι;-)

Απλά, ακούγοντας τη μουσική που σιγόπαιζε στο βιντεάκι, θυμήθηκα μια παλιά ντόπια ιστορία με ταξί, που τη θυμάμαι και χαμογελάω ακόμα.

Πριν πολλά χρόνια, λοιπόν, όταν δούλευα ήδη αλλά ακόμα δεν ήμουν εποχούμενος, ήμουν με μια κοπέλα που έμενε δυτικά προάστεια, ενώ εγώ ήμουν ανατολικών προαστείων. Τυπικά, όταν γυρνάγαμε από έξοδο, παίρναμε ταξί πρώτα μέχρι το σπίτι της και μετά πήγαινα εγώ στο δικό μου.

Μια τέτοια διαδρομή, λοιπόν, αφού αφήσαμε την κοπέλα σπίτι της, μου λέει ο ταξιτζής:
«Σε λίγο σχολάω, και μένω εδώ κοντά. Να σε βάλω σε άλλο ταξί και να κανονίσω να μη πληρώσεις τη σημαία;»
Δεν είχα πρόβλημα, και η αλλαγή γίνεται στην επόμενη πιάτσα.

Τότε ήμουν αρκετά πιο ομιλητικός και πιο ορεξάτος να γνωρίζω ανθρώπους. Ο οδηγός, όμως, του δεύτερου ταξί, ήταν πενηνταπεντάρης μπαϊλντισμένος, που απάντησε με μουγκρητά στις δυο-τρεις προσπάθειές μου για κουβέντα. Το αποδέχτηκα και έσκασα. Τον έκοψα για τύπο που κατά τις 4 πάει σε σκυλόμπαρο της παρακμής και πίνει μπόμπες για να ξεχάσει τους νταλκάδες του.

Στη διαδρομή, λοιπόν, συνειδητοποιώ πως δεν έχει ραδιόφωνο αλλά κασέτα, και μάλιστα πολύ σιγά. Και το συνειδητοποιώ επειδή ίσα που ακούω ένα σόλο κιθάρα που πολύ αγαπούσα και αγαπώ. Έκπληκτος, του λέω:
«Συγγνώμη… κασέτα είναι αυτό;»
Μουγκρίζει ξανά, αλλά με ερωτηματικό μουγκρητό αυτή τη φορά.
Του λέω: «Πινκ Φλόιντ ακούτε;»

Εν ριπή οφθαλμού σκάει χαμόγελο, ανεβάζει κάργα την ένταση πριν τελειώσει το Comfortably Numb και μου λέει:
«Μεγάλε, δεν ξέρω πώς τους λένε, αλλά τους ακούνε τα παιδιά μου και έχω πάθει την πλάκα μου, μιλάμε, τις κάλτσες τους παίζουν. Τους ξέρεις καλά;»

Η διαδρομή, όσο κράτησε, ήταν απρόσμενα ομιλητική.

Acro είπε...

@ΤΖΩΤΖΙΟΥ καλή φάση σου έτυχε...
Δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιο τραγούδι έπαιζε στο video, το οποίο και κατέβασα, γιατί τελικά παραφαίνεται ποιος είναι και δεν έχω την άδειά του, δεν είναι σωστό...
Πάντως το playlist μου στο winamp στο ταξί, έχει και καινούρια, έχει και παλιά, έχει και ροκιές, έχει και trance σχεδόν πριόνια, έχει και Active Member, έχει και Dead Can Dance. Δεν με πειράζει, αρκεί να κολλάνε με τη δεδομένη στιγμή. Και πολλές φορές, τα beatια ταιριάζουν απόλυτα είτε με την πολύ καλή ευθεία που πας γρήγορα και ήσυχα, είτε με την κίνηση στην πόλη όπου ρέεις μέσα στην κυκλοφορία προκειμένου να πας γρήγορα, χωρίς να βάλεις σε ανησυχία κανέναν γύρω σου με την οδήγησή σου όμως.

Αυτά στο σχετικό/άσχετο με την μουσική καθ' οδόν.