Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Το έπος του 40

Το παρακάτω περιστατικό δεν είναι ευχάριστο, ούτε διασκεδαστικό. Αν δεν έχετε διάθεση για "μαύρες" ιστορίες διαβάστε καλύτερα αυτήν εδώ που έχει πλάκα.

Βράδυ, γύρω στις δέκα, ανηφορίζω στη Νεάπολη. Στην άκρη του δρόμου, ένας γέροντας με πατερίτσες μου κάνει σινιάλο. Σταματάω δίπλα του, κι αυτός ανοίγει την πόρτα, και με γρήγορες κινήσεις που φανερώνουν πείρα πολλών ετών, βάζει τις πατερίτσες μέσα, κρατιέται από το κάθισμα και το ταμπλώ, και με μια ακροβατική κίνηση κάθεται.
Τότε συνειδητοποιώ ότι του λείπει το δεξί του πόδι από τον μηρό και κάτω.
-Καλησπέρα παλικάρι, μου λέει.
-Πολύ καλησπέρα σας, του απαντάω.
-Εδώ πιο πάνω πάω, δεν πάω μακριά, αλλά δυσκολεύομαι να περπατήσω, μου λέει απολογητικά.
-Εγώ πάντως θαύμασα την ευκινησία σας και μπράβο, του απαντάω. Μια χαρά κρατιέστε.
-Ξέρεις πόσο χρονών είμαι; καμαρώνει. Ογδόντα έξι.
-Δεν σας φαίνεται. Κοντά στα εβδομήντα θα έλεγα ότι είστε.
Χαμογελάει.
-Παιδί μου, τι εβδομήντα; Στον πόλεμο με τους Ιταλούς, στην Αλβανία το έχασα το πόδι μου.
Το βλέμμα του θολώνει καθώς βυθίζεται σε δυσάρεστες αναμνήσεις.
Δεν ξέρω τι να πω. Η σιωπή βαραίνει δυσάρεστα όμως, οπότε τελικά λέω αυτό που σκέφτομαι:
-Αν δεν ήσαστε εσείς να πολεμήσατε για να είναι σήμερα τα παιδιά σας, όλοι μας, ελεύθεροι, Γερμανικά θα μιλούσαμε.
Χαμογελάει πικρά.
-Τα παιδιά μου... Να σου πω παλικάρι μου. Ένα γιο έχω, και με έχει διώξει από το ίδιο μου το σπίτι.
Παγώνω.
-Σοβαρά μιλάτε;
-Πολύ σοβαρά. Τρία χρόνια αφού παντρεύτηκε, έρχεται και μου λέει: "Γέρο, άντε άσε το σπίτι να έρθουμε εμείς που είμαστε τρεις, κι εσύ κάπου θα βολευτείς". Τι να κάνω; Έφυγα, και τώρα μένω σ' ένα χαμόσπιτο. Εκατόν πενήντα ευρώ ενοίκιο για μια τρύπα. Καταλαβαίνεις.
Δεν θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω την ερώτηση.
-Ο γιος σας δεν σας βοηθάει καθόλου;
-Ο γιος μου... Ούτε το εγγόνι μου δεν με αφήνει να δω. Έχω να πάω σπίτι τους, δηλαδή σπίτι μου, από τότε που έφυγα. Δυο χρόνια έχει. Και ο εγγονός θα ρωτάει για τον παππού του γιατί μ' αγαπάει το καημενούλικο. Ποιος ξέρει, μπορεί και να του είπε ότι πέθανα.
Δεν ξέρω αν η ιστορία του γέροντα ήταν αληθινή. Σίγουρα αληθινή πάντως είναι η παλιά, γκρεμισμένη από τον καιρό μονοκατοικία έξω από την οποία τον αφήνω, και φεύγω με βαριά καρδιά.

8 σχόλια:

€lisavet είπε...

Δεν υπάρχουν σχόλια γιατί δεν υπάρχουν λόγια για να σχολιάσει κανείς... :(

next_day είπε...

Αγαπητε Arco, σε διαβάζω πολύ καιρό, αλλα ποτέ δεν είχα αφήσει τα "ίχνη" μου..
Με συγκίνησε πολύ αυτή την φορά το περιστατικό που περιγράφεις...

Πόσο λίγο μπορεί τελικά να σε πληγώσει ο πόλεμος..........

Την καλημέρα και Καλό Πάσχα σου εύχομαι!

next_day είπε...

Συγνώμη για τον αναγραμματισμό!! ;)

Acro είπε...

Πάνω που θα συμφωνούσα με την €lisavet, πως δεν υπάρχουν λόγια να σχολιάσει κανείς,ο next_day βρήκε τα σωστότερα...
next_day ευχαριστώ για τα "ίχνη" και τις αναγνώσεις. Την ιστορία αυτή την έχω καταγράψει εδώ και καιρό, αλλά ήταν πολύ στενάχωρη για να την ανεβάσω. Σκεφτόμουν την 28 Οκτωβρίου, αλλά η Μεγάλη Βδομάδα είναι μάλλον καταλληλότερη. Για τον καθένα, να σκεφτεί τι έκανε και τι κάνει στη ζωή του, στον εαυτό του και στους άλλους.

Καλή Ανάσταση σε όλους.

Χρήστος Καλογριδάκης είπε...

Πόσο εγωιστής νιώθω αυτήν την στιγμή. Πόσο μη αλτρουιστής.
Great food for mind.
Καλή ανάσταση (και ας το λεω από συνήθεια)
Καλές προσωπικές αναστάσεις είναι μια πιο ειλικρινής ευχή.

Lina είπε...

παιδιά, ζώα και γέροι μπορούν να με κάνουν να κλάψω σε χρονο ντε τε, όταν πρόκειται για δυσκολίες που περνούν.

Με θλίβει το συμβαν που περιγράφεις, και ξέρω ότι είναι κι άλλοι σαν κι αυτόν. Αλλά ας μην είμαστε 100% σίγουροι όταν δεν γνωρίζουμε την άλλη πλευρά. Πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν...

Acro είπε...

Λίνα νομίζω ότι οι "ευπαθείς" ομάδες είναι το αδύνατο σημείο όλων όσων έχουν ευαισθησίες. Παρ' όλα αυτά κι εγώ επιφυλάσσομαι για αυτήν και για κάθε παρόμοια ιστορία. Δεν ξέρουμε και δεν βλέπουμε την άλλη όψη του νομίσματος...

Mitsoulas είπε...

Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Διαβάζοντας την ιστορία κοκκάλωσα... Κι όμως όπως είπε ο next_day πόσο λίγο μπορεί να σε πληγώσει ο πόλεμος..