Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Moving away from home...

Καλησπέρα σε όλους...
(Αυτό είναι ένα πολύ "βιαστικά" γραμμένο post).
Τον τελευταίο μήνα έχω μείνει μακριά, τόσο από το ταξί, όσο και απο τα "ιντερνετικά" δρώμενα.
Μια επιθυμητή πιθανότητα έγινε πραγματικότητα, και δεν βρισκόμαστε πλέον στη Θεσσαλονίκη. Οπότε το blog αυτό ολοκληρώνει τη διαδρομή του κάπου εδώ (για την ώρα), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα "κατέβει" ή θα "κλείσει".
Εύχομαι σε όλους σας καλή συνέχεια καλοκαιριού, και ευχαριστώ πολύ για τις αναγνώσεις, τα σχόλια και το ενδιαφέρον.
Δεν χανόμαστε, τα λέμε.

Φιλικά

Γιάννης

edit: Στο memory stick βρήκα μια "ξεχασμένη" ιστορία. Ήταν η τελευταία που έγραψα, αλλά δεν εδέησα να ανεβάσω. Την παραθέτω εδώ, ως "bonus track" θα έλεγα...


Εξοπλισμένος ποδηλάτης

Στην προσπάθεια να αποφευχθούν τα διπλοπαρκαρίσματα που κλείνουν τον δρόμο, σε πολλά σημεία της πόλης χρησιμοποιείται η αμφιλεγόμενη λύση "διαχωριστική νησίδα στη μέση, και ένα όχημα ανά ρεύμα κυκλοφορίας". Και σ' έναν τέτοιο δρόμο, ένα ζεστό απόγευμα Σαββάτου βρίσκομαι να κινούμαι πίσω από έναν ποδηλάτη. Γενικά, όντας και ο ίδιος "μηχανόβιος", προσέχω πολύ τους δικυκλιστές. Τον συγκεκριμένο, λίγο ο τρόπος που πηγαίνει στο δρόμο, λίγο η φάτσα του, λίγο η αύρα του (μαύρο-μπλε με μωβ κόκκους), κάτι μου λέει να τον προσέξω ιδιαίτερα. Οπότε τον πλησιάζω και τον προσπερνάω πολύ πολύ αργά, με τα λάστιχα να ξύνουν σχεδόν τη νησίδα αριστερά μου.

Εκατό μέτρα παρακάτω σταματάω σε φανάρι. Πίσω μου έρχεται και σταματάει το βανάκι ενός υδραυλικού (από τον καθρέφτη διαβάζω: "Υδραυλικές Εργασίες, Θερμοϋδραυλικά "ο Μητσάκος", γραμμένο με μπλέ, γαλάζια, και κόκκινα γράμματα). Καθώς "θαυμάζω" την τριχρωμία της γραμματοσειράς, φτάνει και ο ποδηλάτης, που σταματάει δίπλα στην δεξιά πόρτα του βαν, και κάτι λέει στον οδηγό. Μου φαίνεται απίθανο να γνωρίζονται, καθώς ο υδραυλικός είναι ένας ασπρομάλλης γύρω στα 55 με καλοσυνάτη έκφραση, που καμία σχέση δεν έχει με την "παράξενη" φάτσα του ποδηλάτη. Και αποδεικνύεται ότι δεν κάνω λάθος. Ο ποδηλάτης, λέει κάτι τύπου "τώρα θα σου δείξω", ανοίγει το τσαντάκι που φοράει στη μέση, και βγάζει από μέσα κάτι μεταλλικό. Τινάζει το χέρι του με μια γρήγορη κίνηση και αποκαλύπτεται μια λεπίδα 15-20 εκατοστών. Πρόκειται για μαχαίρι "πεταλούδα". Δίνει ένα μανιασμένο χτύπημα στο λάστιχο του βαν, με μια καινούρια κίνηση του καρπού κλείνει την πεταλούδα, τη ρίχνει στο τσαντάκι, φεύγει με κόκκινο προσπερνώντας μας, στρίβει και εξαφανίζεται σε μια κατηφόρα.

Ο υδραυλικός πίσω έχει μείνει αποσβολωμένος. Το φανάρι ανάβει πράσινο και ξεκινάω. Ο ποδηλάτης δεν έχει καταφέρει να τρυπήσει το λάστιχο με το χτύπημά του, αλλά ο υδραυλικός θα χρειαστεί σίγουρα νερό για να συνέλθει. Του παίρνει μερικά δευτερόλεπτα για να ξεκινήσει, και κρίνοντας από την εκκίνηση, μάλλον τρέμουν τα πόδια του.

Ποτέ δεν ξέρεις που παραμονεύει ο κίνδυνος. Κινείσαι ελπίζοντας το καλύτερο, περιμένοντας το χειρότερο, και ο Θεός βοηθός.

24 σχόλια:

Wire_n_Wood είπε...

Χαίρομαι που τέλειωσε το ταξί για σένα, και ελπίζω εσύ και η οικογένειά σου να είστε καλά και χαρούμενοι στη νέα σας... πραγματικότητα!

Κοίτα να τηρήσεις αυτό το "τα λέμε".

Elias είπε...

Ώρα καλή και όλα να έρθουν κατ' ευχήν. Μου ήσουν συμπαθής μέσα από τα κείμενά σου.

John είπε...

ωραίος συνονόματε. βγήκες εκτός συνόρων? ελίζω να συνεχίσεις το blogging πάντως γιατί τα έλεγες καλά :)

Wire_n_Wood είπε...

Να προσθέσω ότι μου κακοφαίνεται που δε θα σε διαβάζω. Εύχομαι να μην αργήσει η επάνοδος.

Unknown είπε...

Γιάννη, αν και λυπάμαι που δεν θα διαβάζω πλέον τα κείμενα σου(με τα περισσότερα έχω γελάσει πάρα πολύ) είμαι σίγουρος πως είναι για καλό.
Καλό δρόμο και καλή επιτυχία!

Unknown είπε...

Χαίρομαι που η επιθυμία σου έγινε πραγματικότητα και σου εύχομαι τα καλύτερα, λυπάμαι όμως από την άλλη γιατί καθημερινά (κυριολεκτικά) επισκεπτόμουν το blog για μια νέα ιστορία σου και στεναχωρέθηκα όταν διάβασα ότι τελείωσε αυτός ο κύκλος. Ελπίζω τουλάχιστον να συνεχίσεις να μας αφηγείσαι ιστορίες ακόμα και αν δεν έχουν να κάνουν με το ταξί.
Γιώργος.

Saigon & Baygon Inc. είπε...

Και σε μένα θα κακοφανεί που δε θα σε διαβάζω, αλλά χαίρομαι για σένα μιας και (όπως λες) είναι για καλό!
Περιμένουμε στίγμα για να ξαναρχίσουμε να σε παρακολουθούμε, όταν είσαι έτοιμος.
Φιλιά πολλά και καλή αρχή όπου κι αν είσαι! :-)

Saigon

DaNaH είπε...

Καλή τύχη Γιάννη, όπου κι αν πηγαίνεις! Εύχομαι να επανέλθεις γρήγορα με καινούριο ποστ όταν ταχτοποιηθείς και να μας διηγηθείς με τον ωραίο τρόπο σου το νέο κεφάλαιο της ζωής σου! :)

Μην εγκαταλείψεις το blogging, έχεις πολλούς πιστούς αναγνώστες (μεταξύ των οποίων και εμένα) χεχε!

Take care! :D

Unknown είπε...

Αν και εχουν περασει σχεδον 2 χρονια απο τοτε που ανακαλυψα το blog και εγινε μια καθημερινη, σχεδον απαραιτητη συνηθεια, ειναι η πρωτη φορα που αφηνω καποιο σχολιο και αυτο για να πω οτι θα μου λειψουν, κυριως, οι ιστοριες απο την τοσο περιπετειωδη, τελικα, πατριδα Θεσσαλονικη!! Αφου δεν μενω πια εκει, με κρατουσαν σε επαφη, κατι ηταν κι αυτο! Ελπιζω, ομως, να συνεχισουμε να απολαμβανουμε ιστοριες απο το νεο τροπο ζωης σου, παντα με τον ιδιο, ιδιαιτερο τροπο που εχεις να τις αφηγεισαι, κι ας μην εχουν σχεση πια με το ταξι!
Καλη συνεχεια!

Takis Varatzas είπε...

Κι εγώ από την μία λυπάμαι που δεν θα διαβάζω τις ιστορίες σου, αλλά από την άλλη χαίρομαι γιατί επέλεξες να κάνεις κάτι καινούριο στη ζωή σου. Εύχομαι ο νέος δρόμος να σε οδηγήσει σε κάτι καλό και όχι στα τραγελαφικά συμβάντα που μας περιέγραφες στις ιστορίες σου. Να σαι πάντα καλά φίλος. Τα λέμε...

Ανώνυμος είπε...

Acro kalh sunexeia kai euxomai ta kalutera. Stamataw na yaxnw ta avensis sthn polh mas gia na se petuxw :-) Elpizw na mas kratas enhmerous --HSOC

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Βέβαια, βέβαια, με την πρώτη ευκαιρία, εγκαταλείπουμε το θεάρεστο έργο μας και την κάνουμε για αλλού, λες και δεν έχεις άλλες παλαιότερες ιστορίες να πεις.

Και επειδή το ιντερνέτενε μαστίζεται από ψυχάκιες, θα ενδυθώ το ρόλο του "stalker"(1) και θα σε βρω όπου και αν νομίζεις ότι κρύφτηκες για να σε επαναφέρω στην τάξη (Acro… τάξη… hint hint). Να περιμένεις ένα χτύπημα στην πόρτα σου… Μουαχαχαχά! :)

(1) πώς το μεταφράζουμε αυτό, γαμώ την τρέλα μου;!

Wire_n_Wood είπε...

To κοντινότερο που βρήκα είναι "(ενεδρεύων) κυνηγός". Σα να λέμε Δαχτυλιδοφαντάσματα (Ringwraiths).

Acro είπε...

Σας ευχαριστώ όλους, πραγματικά από βάθος καρδιάς. Θα μου λείψουν κι εμένα τα απίστευτα σχόλιά σας. Ειδικότερα:

@Deja: Δεν ξέρω αν τελείωσε οριστικά το ταξί για 'μένα (αν και μάλλον θα το ήθελα), καθώς κάποια στιγμή μάλλον θα επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη. Επιφυλάσσομαι :)

@Elias: Ευχαριστώ πολύ, παρομοίως.

@Yannis: Παραμένω εντός συνόρων, σε μια μικρότερη (και παραθαλάσσια thank God) κοινωνία.

@Blu Ευχαριστώ και ανταποδίδω :)

@wicked Γιώργο, δεν ξέρω αν και τι θα συνεχίσω να γράφω. Κάτι έχω στο μυαλό μου ομολογώ, αλλά...θα δείξει.
Ίσως είναι μια ευκαιρία να σχολιάσω κι εγώ λίγο παραπάνω τα γραφόμενα άλλων :)

@Saigon & Co Να 'στε όλοι καλά και ευτυχισμένοι. Θα τα πούμε εν ευθέτω χρόνω :)

@Danah Να 'σαι καλά, επίσης εύχομαι. Όσο για έτερο blog, όπως είπα παραπάνω, θα δείξει.

@mariamagdalena79 Ειλικρινά, μεγάλη μου τιμή (Το εννοώ).

@Takis Varatzas Για την ευχή σου, από το στόμα σου και στου Θεού το Αυτί. Εδώ θα είμαστε, τα λέμε όντως :)

@HSOC, The Time is 12:53. Who loves you baby? :P

@ΤΖΩΤΖΙΟΥ Εξαιτίας σου τώρα θυμήθηκα και ανέβασα την τελευταία ιστορία (στο edit του αρχικού post). Ως admiral, πολύ φοβάμαι θα σου είναι εύκολο να με εντοπίσεις. Και σύντομα μάλιστα.

@Deja+ΤΖΩΤΖΙΟΥ Σχετικά με το stalker (και βγαίνοντας εντελώς off topic κι εγώ). Ενεδρεύων, ωραία. Συμφωνούμε όλοι. Μέχρι να χρειαστεί για παράδειγμα (λέμε τώρα) να το βάλεις σ' έναν υπότιτλο αυτό το ενεδρεύων:

-Who was that behind the fence?
-Nevermind him. He is a stalker.

-Ποιος ήταν αυτός πίσω απ' τον φράχτη;
-Ξέχνα τον. Είναι ένας ενεδρεύων.

(Κάτι τέτοια προβλήματα μπορεί να σε κρατήσουν άγρυπνο ώρες. Ειδικά αν είσαι ένας γλωσσοτελειομανής admiral σαν τον stalker που έθεσε το πρόβλημα)

Unknown είπε...

Διαβάζω το blog σου εδώ και καιρό.
Μένουμε στην ίδια περιοχή στην Θεσσαλονίκη (σε έχω πετύχει αρκετές φορές πάνω στην μηχανή, αλλά δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω για να σταματήσεις!).
Παίρνω πάρα πολύ συχνά ταξί και έλεγα θα σε πετύχω, αλλά δεν έτυχε!

Καλά να περνάς, θα χαρώ πολύ να σε "διαβάζουμε" σε κάποιο νέο blog!

Θωμάς

NdN είπε...

Καλή αρχή ότι και να κάνεις Acro. Θα μου λείψουν και εμένα οι ιστορίες σου. Να είσαι καλά!

dim155 είπε...

καλη τυχη φιλε σε οτι κι αν κανεις

Acro είπε...

@Thomas Έπρεπε να φωνάξεις βρε Τομ :)
Αν με ξαναπετύχεις (όλο και θα ανέβουμε στους γονείς κλπ) βάλε μια φωνή.

@NdN Να σαι καλά, ευχαριστώ για όλα.

@dim155 καλά χιλιόμετρα με βολικούς επιβάτες εύχομαι. Και θα τα πούμε φαντάζομαι κάποια στιγμή :)

Σωτήρης Ροϊνός είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Acro είπε...

Διέγραψα παραπάνω την καταχώρηση του φίλου και "πρώην" συναδέλφου Σωτήρη, καθώς ουσιαστικά ανακοίνωνε δημοσίως που στην Ελλάδα βρίσκομαι. Όχι ότι είναι κανένα φοβερό μυστικό, δεν είναι, αλλά θα προτιμούσα να διαχειριστώ την πληροφορία μόνος μου. Σωτήρη, σου στέλνω με mail την καταχώρησή σου, να την ξαναανεβάσεις αν θέλεις, χωρίς το "επίμαχο" σημείο.

Υ.Γ. όσοι λάβατε με mail την καταχώρηση, δείξτε χαρακτήρα, και μεταξύ μας :)

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Θα σας πω εγώ την αλήθεια για τη μετακόμιση του Acro, επειδή το 'ψαξα κι έμαθα. Ο Acro μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν οδηγός ενός μεγαλομαφιόζου στο Los Veggos, μέχρι που πήρε απόφαση να πάρει το σωστό δρόμο, κάλεσε το FBI και τους τα είπε όλα. Το FBI τον έβαλε σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, του έκανε και πλαστική (εκεί που έμοιαζε με τον έλληνα Home Improvement, τον έκαναν ελληναρά με τα όλα του), και τον έστειλαν στη Θεσσαλονίκη να γίνει οδηγός ταξί.
Φυσικά, το χούι του ανθρώπου δεν αλλάζει με μια πλαστική. Γιατί τον κυνηγούσε η μαφία; Επειδή μιλούσε πολύ. Τι έκανε αυτός όταν απέκτησε τη νέα του ταυτότητα; Άνοιξε blog. Τι να πεις τώρα; Ήταν να μη τον βρουν πάλι; Γι' αυτό μετακόμισε.

Σωτήρης Ροϊνός είπε...

Γιάννη μου χαίρομαι που έγινε κάτι που ήθελες πολύ. Εμένα και κάποιων άλλων συναδέλφων συνδικαλιστών που τους μίλησα για εσένα το «όνειρό» μας δεν σβήνει. Ξέρω ότι δε σε ενδιαφέρει καθόλου, είναι ανιαρό για σένα αλλά για εμάς "ζωντανό" και κάποτε, ελπίζουμε, πραγματοποιήσιμο. Δηλαδή εφόσον παραμείνεις τελικά στο επάγγελμα να ασχοληθείς με το συνδικαλισμό. Τέτοια ακέραια άτομα σαν και εσένα χρειάζονται εκεί.
ΦΙΛΙΚΑ!!! ΣΩΤΗΡΗΣ

Acro είπε...

@ΤΖΩΤΖΙΟΥ Προσπάθησα να σε προειδοποιήσω να μη μιλήσεις. Η φλυαρία βλάπτει σοβαρά την υγεία :)

@Σωτήρης Ροϊνός Σωτήρη να' σαι καλά. Ξέρω ότι χωρίς συνδικαλισμό πολλά πράγματα δεν θα είχαν γίνει ποτέ. Ξέρω όμως επίσης ότι δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου. Καθείς εφ ω ετάχθει...

clown είπε...

Ελπίζω μόνο να μην είναι τα Χανιά