Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

The Black and the Furious

Λίγο καιρό μετά την ιστορία της "Ντελφών", μου έτυχαν τα δυο παρακάτω περιστατικά, με διαφορά μιας μέρας μεταξύ τους. Επειδή, όχι μόνο δεν είμαι ρατσιστής, αλλά αντιθέτως, είμαι αντιρατσιστής, αναρωτήθηκα αν πρόκειται για προβοκατόρικη σκευωρία τύπου "black against black".
Στην πρώτη περίπτωση, επιβίβασα έναν κύριο με τυπικό προφίλ "μαύρου" επιχειρηματία. Θερινό κοστούμι, χρυσό ρολόι και δαχτυλίδια, ακριβός χαρτοφύλακας.
-Αεροδρόμιο.
-Βέβαια. (Όλοι οι διάλογοί μας μεταφράζονται από τα Αγγλικά.)
Φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Το ταξίμετρο γράφει 6,40.
-Πόσο κάνει; με ρωτάει.
-6,40 που έγραψε το ταξίμετρο, συν 2,80 επειδή ήρθαμε αεροδρόμιο, 9,20 σύνολο, απαντάω αναλυτικά, όπως το συνηθίζω.
-Τι; ρωτάει με έκπληξη στο πρόσωπό του.
-Εννέα ευρώ και είκοσι λεπτά, ξαναλέω. Το ταξίμετρο έγραψε...(επαναλαμβάνω και την ανάλυση της τιμής).
Με κοιτάζει και χαμογελάει τύπου "δεν είμαι κορόιδο".
-Όχι, όχι φίλε μου. Είναι πάρα πολλά, μου λέει.
-Είναι τι; Δεν πιστεύω ότι άκουσα σωστά.
-Πάρα πολλά. Θα σου δώσω εφτά ευρώ.
Τα νεύρα μου.
-Ναι, κοιτάξτε. Το ποσό που σας λέω δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Το ταξίμετρο εδώ μπροστά σας γράφει 6,40 και κοιτάξτε κι εδώ (του δείχνω το "τιμολόγιο" που γράφει "From and to the Airport, 2,80). Σύνολο, 9,20.
Με κοιτάζει με αμφιβολία, και βγάζει ένα δεκάρικο.
-Εντάξει, κράτα οκτώ, μου λέει.
-Κοιτάξτε, εγώ δεν έχω πρόβλημα, του λέω. Τα χρήματα που σας ζητάω είναι τα νόμιμα, και εκεί πίσω έχει αστυνομία (υπάρχει όντως περιπολικό εκείνη την ώρα στη "ράμπα" του αεροδρομίου). Πολύ ευχαρίστως να πάμε να ρωτήσετε αν αμφιβάλετε.
-Εντάξει, εντάξει, μου λέει συνεχίζοντας να χαμογελάει. Παίρνω το δεκάρικο, του δίνω τα ρέστα του, τα παίρνει και φεύγει. Αν ήταν "από το U.S.A.", ξέχασε να αφήσει το υποχρεωτικό στα μέρη του, φιλοδώρημα :)

Την επόμενη μέρα, έτερος μαύρος, νεαρός αυτή τη φορά, επιβιβάζεται από την Καμάρα στην Εγνατία.
-Ολυμπιάδος δέκα, μου λέει. Τα Ελληνικά του είναι σπαστά, αλλά κατανοητά.
Καθ' οδόν με ζαλίζει στις ερωτήσεις. Οδηγάω καιρό ταξί; δικό μου είναι; βγάζω πολλά λεφτά; αυτός μπορεί να οδηγήσει; τι χαρτιά χρειάζεται; μπορεί και να το αγοράσει; κλπ κλπ.
Ταυτόχρονα, σε κάθε στροφή που παίρνω, με ρωτάει:
-Αυτή είναι η Ολυμπιάδος;
(Για όσους δεν ξέρουν, η Ολυμπιάδος είναι ο πέμπτος παράλληλος πάνω από την Εγνατία από όπου και ξεκινήσαμε, σε απόσταση ελάχιστης μίσθωσης.)
Με τα πολλά μπαίνουμε στην Ολυμπιάδος.
-Αυτή είναι η Ολυμπιάδος, του λέω.
-Το νούμερο δέκα θέλουμε, λέει και αρχίζει να ψάχνει τις οικοδομές. Τριαντα εφτά, τριάντα τρία...
-Απέναντι είναι τα ζυγά, τον διακόπτω.
-Ααα, ναι; Ναι.
-Και εκεί είναι το δέκα, του δείχνω την οικοδομή, καθώς έχουμε πλέον φτάσει.
Κοιτάζει με αμφιβολία.
-Είναι το δέκα;
-Πάνω από την είσοδο, με μικρά ασημένια γράμματα το γράφει. Το βλέπετε;
Κοιτάζει, ξανακοιτάζει, και εγώ αναρωτιέμαι, αν δεν είχε αριθμό η οικοδομή, τι θα έπρεπε να κάνω (πάλι) για να πείσω τον πελάτη ότι είμαστε εκεί που ζήτησε. Τελικά, βλέπει το νούμερο και το πρόσωπό του φωτίζεται.
-Πόσο θέλεις;
-Ελάχιστη μίσθωση κάναμε, δύο ογδόντα δηλαδή.
-Πόσα;
-Δύο ευρώ και ογδόντα λεπτά.
-Από εκεί μέχρι εδώ; Πολλά είναι.
Τα νεύρα μου.
-Κοίτα, αυτό είναι το λιγότερο που μπορείς να πληρώσεις σε ταξί. Και πέντε μέτρα να κάναμε, τόσο θα ήταν.
Με κοιτάζει με δυσπιστία. Η υπομονή μου με εγκαταλείπει.
-Δες μόνος σου, να μη νομίζεις ότι τα βγάζω από το μυαλό μου, του λέω, και τραβάω το τιμολόγιο από εκεί που βρίσκεται αναρτημένο (στο ταμπλώ, μπροστά στα μάτια του), για να του δείξω.
Τρομάζει κάπως.
-Εντάξει, εντάξει, σε πιστεύω.
-Αν με πίστευες δεν θα έκανες κουβέντα ότι είναι πολλά.
-Αστεία το είπα, προσπαθεί να τα μπαλώσει.
-Ούτε αστεία το είπες, ούτε αστείο είναι.
-Εντάξει, εντάξει, ξαναλέει αυτός. Τα έχει χαμένα. Πληρώνει, παίρνει τα ρέστα και φεύγει.

Καταλαβαίνω την καχυποψία. Καλό είναι να κινείται κανείς υποψιασμένος, και να μην είναι εύκολο θύμα. Όταν όμως, και τους κανόνες δεν ξέρεις, και καχύποπτος με αυτό τον τρόπο είσαι, να περιμένεις οτιδήποτε. Επειδή το να σε θεωρούν άδικα κλέφτη, μπορεί να είναι πιο ενοχλητικό από το να σε κλέβουν.

14 σχόλια:

Χρήστος Καλογριδάκης είπε...

εξαιρετικό label γι'αυτήν την ιστορία θα ήταν το "τα νεύρα μου" καθώς και το "που πέσαμε". Πραγματικά εκνευριστικές ιστορίες! :)

Acro είπε...

@Χρήστος: Πραγματικά, δυσκολεύτηκα λίγο να καταλήξω σε "επικεφαλίδα" γι' αυτό το post. Το "Furious" αναφέρεται στην κατάσταση που μ' έφεραν :)

clown είπε...

Γράψε καινούργιες ιστορίες γιατί "έλιωσα" και τις διάβασα όλες.
Δεν περίμενα ότι έχεις γνωριμίες ψινάκη και scorpions ;p

Α εκτός των μεσήλικων και τις 30αρες μεθυσμένες ,ξέχασες το πέσιμο του gay!!

DaNaH είπε...

Παίρνοντας έναυσμα από το σχόλιο του Χρήστου, θα μπορούσε να είναι και "τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ΤΑΞΙ να φύγω" χαχαχαχα!

Τι αντιμετωπίζεις και εσύ acro καθημερινά!!!

Sourotiri είπε...

Πραγματικα, το να σε θεωρουν αδικα κλεφτη ειναι πολυ ασχημο, το εχω νιωσει κι εγω...

BG είπε...

Φίλε έχεις και συ το δίκιο σου, αλλά και εμείς οι "άσπροι" έχουμε καεί τόσο πολύ στο ρύζι που φυσάμε και τα παγάκια!

Οσον αφορά τους ξένους, όλοι τους έχουν πει ότι οι ταξιτζήδες στην Ελλάδα προσπαθούν να σε ξεγελάσουν (και δεν το βγάλαν από το μυαλό τους, αλλά κοντά στα ξερά καήκατε κι εσείς τα χλωρά).
Ετσι οι ξένοι είναι 3 φορές πιο επιφυλακτικοί.

Elias είπε...

Μάλιστα, το έπιασα το υπονοούμενο: κάνεις προπαγάνδα υπέρ του ΜακΚέιν.

Acro είπε...

@clown Ευχαριστώ κατ' αρχήν για την ανάγνωση. Προσπαθώ να μην πιέζω τον εαυτό μου να θυμηθεί ή να προκαλέσει, ή και να εφεύρει καταστάσεις, ώστε να υπάρχει συνεχώς υλικό γι' αυτό το blog. Ούτε κρατάω καθημερινό ημερολόγιο "καταστρώματος". Αν συμβεί κάτι, αν θυμηθώ κάτι που πιστεύω ότι έχει ενδιαφέρον, ή ακόμα καλύτερα πλάκα, το μεταφέρω εδώ. IMHO που λέγαμε από παλιά :)

@danah αυτός είναι ο τίτλος της κάθε μέρας, κάποιες στιγμές :)

@sourotiri Right On...

@bg Το ξέρω και το καταλαβαίνω. Και είμαι από τους πρώτους που θα πω "Διεκδικήστε τα δικαιώματά σας".

Απλώς...
...Αν πάω στο Αμέρικα για παράδειγμα, και μου ζητήσουν δέκα δολάρια για ένα ποτό πχ, θα ρωτήσω "έχετε τιμοκατάλογο που το αποδεικνύει;" ή ακόμα καλύτερα "μπορείτε να μου δώσετε απόδειξη γιατί την χρειάζομαι;", πριν αρχίσω να αποκαλώ πλαγίως ή άμεσα τον μπάρμαν "Απατεώνα, και κλέφτη.

Επαναλαμβάνω. Δεν έχω τίποτα με κανέναν άνθρωπο, καμίας φυλής της Γης ή άλλου Πλανήτη, εφ' όσον φέρεται με σεβασμό στον κόσμο γύρω του. (Ανθρώπους, ζώα, φυτά, πράγματα κλπ). Απλώς μου έτυχαν διαδοχικά, αυτά τα περιστατικά. Τα οποία καταδεικνύουν σαφώς, τι εντύπωση έχουμε δώσει στους ξένους. Φτου μας, να μη μας ματιάξω.

Acro είπε...

@clown Ξέχασα πριν :)
Μου έτυχαν και άλλα "αναγνωρίσιμα" πρόσωπα. Συμβαίνει όμως να υπάρχει ένα άτυπο/τυπικό "απόρρητο" σχετικά με τους πελάτες μας. Μπορεί να μην πρέπει να γίνει δημόσια γνωστό ότι βρέθηκαν τη συγκεκριμένη στιγμή να κινούνται με ταξί στη Θεσσαλονίκη. Οπότε, διάφορα πράγματα ΔΕΝ θα μεταφερθούν σε αυτό το blog, ΚΑΙ για λόγους προσωπικού απορρήτου.
Εξ' ου και ο λόγος που αφαιρέθηκε video από αυτό το blog μετά από ώριμη σκέψη, γιατί έδειχνε σχετικά καθαρά τον πελάτη του ταξί. Και πάλι συγνώμη Στελάρα. Μην ανησυχείς, δεν το είδαν πολλοί. Στο κάτω κάτω, άνετο σε έκοψα. Και τι έγινε; Μαγκιά σου :)

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Ωραίος ο τίτλος.

Σημείωσε πως, δεν θα καταφέρεις κάτι επαναλαμβάνοντας συνεχώς ότι δεν είσαι ρατσιστής, επειδή αυτός που θα σε θεωρήσει ρατσιστή ούτως ή άλλως θα σκεφτεί πως «για να το λέει συνέχεια, ρατσιστής είναι!»

Acro είπε...

@ΤΖΩΤΖΙΟΥ Λες; Ωχ!
Εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν είμαι ρατσιστής με αυτούς που με θεωρούν άδικα ρατσιστή επειδή λέω πως δεν είμαι:)


Υ.Γ. (Μάλλον είμαι απλώς μανιακός με τα "disclaimer")

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Χμ. Τώρα σκέφτηκα τα disclaimer που μπαίνουν στα email από υπαλλήλους μεγάλων εταιριών. Σίγουρα έχεις δει τέτοια. Αντίστοιχα, θα είχε ενδιαφέρον να έχει disclaimer το blog σου: «Οι όποιες απόψεις αναρτώνται σε αυτό το ιστολόγιο είναι προσωπικές του οδηγού και δεν είναι υποχρεωτικά και απόψεις του οχήματός του.»

(όπως καταλαβαίνεις, κι εγώ είμαι μανιακός με τις εξυπνάδες :)

Wire_n_Wood είπε...

«Οι όποιες απόψεις αναρτώνται σε αυτό το ιστολόγιο είναι προσωπικές του οδηγού και δεν είναι υποχρεωτικά και απόψεις του οχήματός του.»

(ή του παπαγάλου ανάμεσα στα καθίσματα - βλ. προηγούμενη καταχώρηση blog)

Acro είπε...

(Radio Taxi Disclaimer)
Η όποια καταχώρηση της εκφωνήτριας στον παπαγάλο δεν είναι απαραίτητα το πραγματικό στίγμα του πελάτη.
(Το οποίο μου θυμίζει μια ιστορία που μάλλον δεν έχω γράψει ακόμη. Ευχαριστώ για την έμμεση υπενθύμιση)