Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Υπεράριθμη ανοησία

Ιούλιος, Σάββατο, μεσημέρι, πηγαίνω σε κλήση στις Συκιές. Εκεί βρίσκω να με περιμένουν τέσσερις ενήλικες με τρία μωρά στην αγκαλιά.

-Θα πρέπει να καλέσετε και δεύτερο Ταξί, τους λέω. Είστε πολλοί.

Εδώ αρχίζουν τα κλασικά. Μα γιατί, δεν είναι ενήλικες, μετράνε για επιβάτες; θα τα πάρουμε στην αγκαλιά, θα τα κρύψουμε, θα χάσουμε το λεωφορείο, σας παρακαλώ κλπ κλπ.

Τους εξηγώ ότι εκτός από εντελώς παράνομο (το Ταξί όπως και το επιβατικό αυτοκίνητο μπορεί να πάρει τέσσερις επιβάτες + τον οδηγό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την ηλικία των επιβατών) είναι και άκρως επικίνδυνο. Τα παρακάλια συνεχίζονται και τελικά υποκύπτω. Ενημερώνω το ραδιοταξί (ώστε αν μας σταματήσουν και με γράψουν να έχω τουλάχιστον μια ελπίδα να πληρώσουν οι επιβάτες το πρόστιμο, όπως με διαβεβαιώνουν) και ξεκινάμε για τα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής. Όπως είπα και στην αρχή, είναι Σάββατο μεσημέρι και η έξοδος της πόλης είναι γεμάτη αυτοκίνητα, αλλά και τροχονόμους που προσπαθούν να βάλουν μια τάξη στη μαζική έξοδο. Ευτυχώς οι αλλαγές λωρίδων μου "βγαίνουν", τα παιδάκια μένουν χαμηλά, και δεν μας σταματάει κανείς.

Καθώς πλησιάζουμε στα ΚΤΕΛ, ο πελάτης που κάθεται δίπλα μου ρωτάει:

-Πόσο βγαίνει να πάει κανείς με Ταξί στην Καλικράτεια;

Κάνω έναν πρόχειρο υπολογισμό (χιλιομετρική απόσταση Χ κόστος διπλής ταρίφας/χιλιόμετρο) και του λέω ένα ποσό κατά προσέγγιση, θεωρώντας ότι ρωτάει από περιέργεια. Λάθος:

-Θα μας πας μία μέχρι την Καλικράτεια;

Παίρνω βαθιά αναπνοή και μετράω όσα νούμερα θυμάμαι μέχρι το 10.

-Καλά ΤΙ σας λέω τόση ώρα; Αν, χτύπα ξύλο μακριά από μας, ο Θεός να φυλάει εμπλακούμε σε ατύχημα, ξέρετε τι θα γίνει εκεί πίσω που κάθεστε έξι άνθρωποι, οι τρεις μωρά; Τα παιδιά σας δεν τα λυπάστε; Για σκότωμα τα έχετε; Και βάζω εντελώς δεύτερο το τι θα μου κάνει η τροχαία, που κανονικά θα πρέπει να με μαστιγώσουν και να με κρεμάσουν για παραδειγματισμό. Είπαμε να σας κάνω μια εξυπηρέτηση και πάω τόση ώρα με την ψυχή στο στόμα μην τυχόν και συμβεί το παραμικρό, μη φρενάρω απότομα και χτυπήσετε, κι εσείς μου λέτε να βγούμε στον δρόμο Χαλκιδικής με τους χιλιάδες τρελαμένους;

Δεν ξαναμίλησε κανείς μέχρι που φτάσαμε στα ΚΤΕΛ και αποβιβάστηκαν.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το σκυλο που τον αφησαν?

nixx είπε...

@ceasar :
Αν κρίνω από την υπευθυνότητά τους, μάλλον στο σπίτι - του άφησαν και τα κλειδιά, και 20 ευρώ να πάρει κάτι να φάει.
--
Φίλε Acro, μακάρι περισσότεροι συνάδελφοί σου να ήταν σαν κι εσένα (ακόμα και αν ίσχυαν μόνο τα μισά από όσα λες !).

Acro είπε...

@nixx ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Είναι παράξενο (και άκρως Ελληνικό) να λέμε μπράβο σε κάποιον που απλώς προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του σωστά:)

Ανώνυμος είπε...

ρε ταριφόνι εδώ έχουμε καταργήσει την κοινή λογική οπότε έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε μπράβο για τα αυτονόητα :(

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΙ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΕΛΕΓΧΟ

Acro είπε...

@ανώνυμος(1) όντως...
Συμπληρωματικά σε αυτή την ιστορία (αλλά και σε αυτήν) σήμερα μπαίνει μια γυναίκα με το παιδάκι της στην αγκαλιά. Το παιδάκι ρωτάει τι γράφει το καρτελάκι για τις ζώνες ασφαλείας, η μαμά του εξηγεί, και τελικά με ρωτάει:
-Έχουν γράψει επιβάτες για ζώνη;
-Βεβαίως.
-Και τους πίσω;
-Μια κοπέλα μου είπε τις προάλλες ότι την γράψανε για ζώνη στο πίσω κάθισμα του ταξί.
-Μάλιστα. Εγώ να βάλω ζώνη αλλά με το παιδί τι θα γίνει; Αφού δεν υπάρχει παιδικό καθισματάκι, και δεν θα μπορούσε άλλωστε στο ταξί, ο μόνος τρόπος να φοράει ζώνη είναι να φορέσω εγώ, και έτσι όπως τον κρατάω αγκαλιά, να την περάσω ΚΑΙ από πάνω του...
Γυρίζω και την κοιτάζω.
-Αυτό που λέτε καλύτερα να μην το κάνετε ΠΟΤΕ. Σε περίπτωση ατυχήματος, ή έστω απότομου φρεναρίσματος, θα λιώσετε το παιδί σας με τη ζώνη, χρησιμοποιώντας το ως αερόσακο.
Το σκέφτεται λίγο και χλωμιάζει.
-Και τι να κάνω δηλαδή;
-Να φορέσετε τη ζώνη και να το κρατάτε ΕΞΩ από αυτήν στην αγκαλιά σας, και εγώ θα προσέχω όπως πάντα περισσότερο όταν μεταφέρω παιδί να μην κάνω απότομες κινήσεις.
-Σωστά...

Τι έλεγες ανώνυμε για την κοινή λογική;

Unknown είπε...

Και μένα μου την σπάνε λίγο αυτοί που όταν τους λές βάλτε καμια ζώνη.. ειδικά οι πίσω είναι σαν να μην το άκουσαν ποτέ... λες και εκεί στα πίσω καθίσματα έχει άλλη ταχύτητα..

nixx είπε...

Δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο, αυτό που ήταν παλιά αρνητικό να θεωρείται "ουδέτερο", φυσιολογικό. Οπότε όταν κάποιος προσπαθεί να κάνει ότι κάνει καλά, όπως είπες κι εσύ Acro, για μένα αξίζει την αναγνώριση και το μπράβο. Αν μη τι άλλο γιατί "αντιστέκεται" κατά κάποιον τρόπο και επιμένει στο σωστό.

Όσο για τις ζώνες, δες και μια δική μου πρόσφατη εμπειρία σε ταξί:
http://nixx.animatethis.gr/2008/03/blog-post.html

Δεν προσπαθώ να προοθήσω το blog, δεν έχω κανένα λόγο, απλά για να μην ξαναγράφω τα ίδια εδώ :) Και η ιστορία έχει πλάκα...

Acro είπε...

@lipis: Άσε που αν γίνει η στραβή, οι πίσω χωρίς ζώνες θα πέσουν στα καθίσματα των μπροστινών (που φοράνε ζώνες) και θα τους βγάλουν τα έντερα πιέζοντας τους πάνω στις ζώνες τους.
Όταν το λέω αυτό, τότε το συνειδητοποιούν, αλλά συνήθως και πάλι ΔΕΝ φοράνε την ζώνη τους.

@nixx Κλασική περίπτωση συναδέλφου. Συνήθως παρεξηγούνται που φοράς ζώνη, άσχετα με το τι λένε. Εδώ μερικές φορές πριν γίνει υποχρεωτική, φορούσαν ζώνη και μου ζητούσαν συγνώμη για την κίνηση. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Αλλά βαράνε και φοβερή άγνοια κινδύνου, ή απλώς πιστεύουν ότι δεν θα συμβεί σε αυτούς ποτέ να τρακάρουν. Φαίνεται και στην κυρίως ιστορία του Post.

Γιώργος είπε...

Ελληναρες.....
κλασικες περιπτωσεις που συνταντουμε καθημερινα στους δρομους....
οτι και να πεις θα ειναι λιγο...