Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Η συζήτηση

Η κυρία που μπαίνει στο ταξί είναι γύρω στα εξήντα χρονών, και δυο φορές τόσα κιλά. Παιδεύεται λίγο να μπει και να καθίσει πίσω και μου λέει:
-Στο Μαύρο Γάτο στις Συκιές παρακαλώ κύριε.
Ο τόνος είναι ευγενικός, όπως και τα λόγια της. Η επιλογή των λέξεων και η χροιά της φωνής όμως, (ειδικά όταν απευθύνεται σε κάποιον σχεδόν στα μισά της χρόνια), ενεργοποιεί (όπως πάντα) ένα κόκκινο "ΠΡΟΒΛΗΜΑ" στο μυαλό μου. Σε πολύ μεγάλο ποσοστό (όχι πάντα) οι άνθρωποι που μιλάνε έτσι, έχουν στρεβλωμένη ή/και ελλιπή εικόνα του κόσμου γύρω τους, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πριν καλά καλά ξεκινήσω, ρωτάει:
-Πρέπει να φορέσω κι εγώ ζώνη; Που είναι η ζώνη κύριε;
-Καλό θα ήταν, λέω και γυρίζω να της δείξω που είναι η ζώνη, οπότε και συνειδητοποιώ ότι με τα κιλά που έχει και σε πλάτος, κάθεται πάνω στο "κλιπ" της ζώνης και δεν θα μπορέσει να την βάλει.
-Εεεε δεν πειράζει κοντά πηγαίνουμε, της λέω. Αφήστε την.
Εκείνη όμως έχει βρει τη ζώνη μόνη της και ακούω το "κλικ" του κουμπώματος.
-Μπράβο, πως...(το κάνατε αυτό πάω να πω, αλλά συνειδητοποιώ ότι την έχει κουμπώσει στο κλιπ του ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ καθίσματος, αφού εξακολουθεί να κάθεται πάνω στο δικό της) …τα καταφέρατε μέσα στο σκοτάδι, διορθώνω τη φράση μου.
Χαμογελάει.
-Και να φανταστείς ότι δεν ξέρω από τέτοια, μου λέει. και παίρνοντας θάρρος προχωράει σε ερωτήσεις.
-Αυτό το αυτοκίνητο έχει αερόσακο;
-Έχει εννέα, της λέω.
-Εννέα; Που είναι;
-¨Ένας στο τιμόνι, ένας στα πόδια του οδηγού...
-Για εμένα που έχει αερόσακο, με διακόπτει.
-Για τους πίσω επιβάτες ανοίγει από την πίσω κολώνα του αυτοκινήτου, βλέπετε δεξιά σας που γράφει κάτι με ασημένια γράμματα; Από εκεί ανοίγει ένας αερόσακος σαν κουρτίνα για να προστατεύσει το κεφάλι από το παράθυρο...
-Έχω μια φίλη που είχε τρακάρει παλιά και έσπασε τη μύτη της, με διακόπτει. Που λέτε να καθόταν κύριε;
-Όπου και να καθόταν θα μπορούσε να σπάσει τη μύτη της.
-Την είχε σπάσει εντελώς, πολτοποιήθηκε, χρειάστηκε πλαστική, συνεχίζει η κυρία. Είχε πάθει και ρήξη αορτής, και έσπασε τα πόδια της. Ήταν καιρό σε αφασία και την περιμένανε, αλλά τελικά έζησε.
Το στομάχι μου αρχίζει να σφίγγεται με την περιγραφή.
-Γερή να' ναι η γυναίκα αφού τα κατάφερε μπράβο.
-Και ένας άλλος ξάδελφός μου είχε τρακάρει και πετάχτηκε από το τζάμι και του είχε καρφωθεί ένα σίδερο στο πόδι και....
Προσπαθώ να μην ακούω την περιγραφή, και να συγκεντρωθώ στο δρόμο μπροστά μου. Δεν είναι εύκολο.
Ευτυχώς, αφήνει τον άτυχο ξάδελφο και ξαναγυρνάει στην ταλαίπωρη φίλη.
-Ενενήντα πέντε χρονών είναι τώρα, μου λέει. Πολύ γερή είναι.
-Μωρέ μπράβο στη γυναίκα, πάντα καλά να είναι.
-Δηλαδή τι καλά, μου λέει. Δεν ακούει, δεν βλέπει. Γέρασε. Αλλά είναι πολύ καλά, στο πόδι όλη την ώρα. Μόνο που δεν μπορεί να ανέβει και να κατέβει σκάλες, και πέθανε και η κόρη της και έμεινε μόνη...
Ευτυχώς έχουμε φτάσει στο μεταξύ. Πληρώνει και κάνει να κατέβει.
-Καληνύχτα, της λέω.
-Καληνύχτα μου λέει. Γρήγορα φτάσαμε. Ευτυχώς κάναμε μια ευχάριστη συζήτηση.

Δεν μπορώ και δεν θέλω να φανταστώ πως θα ήταν μια δυσάρεστη συζήτηση μαζί της.

8 σχόλια:

Lina είπε...

=) τι τραβατε κι εσεις ώρες ώρες....

για μερικούς ανθρώπους μια συζήτηση είναι πάντα καλή, ίσως γιατί τους λείπει η επικοινωνία.

Wire_n_Wood είπε...

10 αερόσακους είχε! 9 και 1 μεγάλο στο πίσω κάθισμα! Γιαπωνέζικη τεχνολογία λέμε!

(Ντροπή μου...)

Γιώργος είπε...

πωπω.....και πηγαινε στον "μαυρο γατο" η κυρια?
ειρωνια?

Γιώργος είπε...

επισης να σε ενημερωσω πως εχεις προσκληση:)
http://glikos-xwris.blogspot.com/2008/05/httpautographcollectorsblogspotcom.html

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

άντε μετά να οδηγήσεις και να σκέφτεσαι πως πέθανε/έμεινε παράλυτος/πολτοποιήθηκε κάθε γνωστός της γριάς.

Πολύ ψυχραιμία έχεις!

ΥΓ πολύ ενδιαφέρον μπλογκ!

moyratos είπε...

Πρόταση προς προώθηση:

http://moyratos.blogspot.com/2008/05/post.html

φιλικά

μουράτος

Takis Varatzas είπε...

Φοβερές ιστορίες, φοβερή υπομονή !
Σε έχω βάλει στα link στο blog μου.
Κάτι παρόμοιο με το δικό σου αλλά σε άλλο περιβάλλον.

http://pantopoleio.blogspot.com/

Αααα και που είσαι ?
Αν ξαναπετύχεις την εν λόγω κυρία πες της "Και Καλό Παράδεισο" που εύχονται οι μοναχοί στο Άγιο Όρος.

Κώστας Ιωαννίδης είπε...

Απαπαπαπα!!!