Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Αποχαιρετισμός στα όπλα


Στις 21 Δεκεμβρίου 2007, κατεβαίνοντας τον περιφερειακό ανατολικά, λίγο μετά τη διασταύρωση Πανοράματος, ο κινητήρας του Suzuki DR 350 παρέδωσε το πνεύμα. Ήχοι μετάλλων που σπάνε και συνθλίβονται μέσα στον κινητήρα δεν άφησαν καμιά αμφιβολία για τη σοβαρότητα του πράγματος. Έσπρωξα τη μηχανή μέχρι το τέρμα της Βούλγαρη (γύρω στα 4 χιλιόμετρα, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω πάνω στον περιφερειακό πρωί πρωί, γιατί φοβόμουν ότι κάποιος καλοθελητής θα την φόρτωνε και θα έφευγε).

Ο Σταύρος, έμπειρος αναβάτης και μηχανικός, άνοιξε τα κάτω "καπάκια" του κινητήρα για να ανακαλύψει διάφορα κομμάτια χύμα. Κακό αυτό. Πολύ κακό. Η επισκευή κρίθηκε ασύμφορη. Μόνη πιθανή συμφέρουσα λύση να βρεθεί ολόκληρος μεταχειρισμένος κινητήρας. Το μοντέλο όμως είναι παλιό, και δεν κυκλοφόρησε ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οπότε αυτό μπορεί να αργήσει ή και να μη συμβεί ποτέ.

Μετά από 12 χρόνια και πάνω από 75.000 χιλιόμετρα κάτω από όλους τους καιρούς, σε βουνά και θάλασσες, κατσάβραχα και εθνικές οδούς, το DR κινδυνεύει από μόνιμο παροπλισμό. Η πιο μάχιμη μηχανή που είχα ποτέ, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αποφασίζει να κάνει στην άκρη.

Η κίνηση με το αυτοκίνητο είναι μια προσωρινή λύση, αλλά δεν συμφέρει ούτε οικονομικά, ούτε πρακτικά, ούτε...ψυχολογικά. Επίσης όταν δουλεύω βράδυ, επιστρέφοντας σπίτι αδυνατώ να βρω να παρκάρω.

Επόμενη λύση σχεδόν αναπόφευκτη, η αγορά καινούριας μοτοσικλέτας (με χρηματοδότηση, μη φανταστείτε).

Ζητάω και πάλι τη γνώμη του Σταύρου. Οι προτιμήσεις και οι ανάγκες μου σε δίκυκλη αυτοκίνηση δεν έχουν αλλάξει. Χρειάζομαι ένα on-off ελαφρύ και δυνατό, να "καταπίνει" τις λακκούβες και τα πεζοδρόμια, αλλά και τους παραθαλασσίους και βουνίσιους κατσικόδρομους, ευέλικτο στην πόλη αλλά αρκετά δυνατό ώστε να ταξιδεύει άνετα 150-200 χιλιόμετρα με δυο άτομα και τα πράγματά τους.

Η επιλογή πρέπει να γίνει ανάμεσα σε δυο μοντέλα που δείχνουν να μου ταιριάζουν. Το Yamaha XT 660 και το Suzuki DRZ 400 SM.

Και τα δυο βγαίνουν σε έκδοση Super Motard, (δηλαδή με μικρότερης διαμέτρου τροχούς και ασφάλτινα λάστιχα).Μικρό συμβούλιο και σκέψη. Το ΧΤ έχει περισσότερα κυβικά, άρα και κατανάλωση και είναι βαρύτερο. Επιπλέον είναι κατασκευασμένο στη Γαλλία, ενώ το Suzuki στην Ιαπωνία. Αυτό το τελευταίο είναι καθοριστικό για την απόφασή μου. Μένει μόνο να αποφασιστεί το χρώμα. Μαύρο ή κίτρινο. Σε πρώτη φάση κλείνω προς το μαύρο. Σοβαρό και διαχρονικό. Το κίτρινο μου κάνει σε "πιτσιρικάδικο". Η επέμβαση-λογική του Σταύρου είναι καθοριστική: "Κατ' αρχήν γιατί, πιτσιρικάδες δεν είμαστε;" (Έχω κλείσει τα 36 αισίως αλλά τέλοσπάντων). "Κατά δεύτερον, το μαύρο χρώμα χάνεται στο σκοτάδι. Με τους Έλληνες οδηγούς καλύτερα να φαίνεσαι όσο γίνεται περισσότερο".

Σωστό και αυτό. Η παραγγελία γίνεται, και η μηχανή έρχεται μερικές μέρες μετά. Είναι μια κούκλα.

Οι πρώτες εντυπώσεις

Εμφανισιακά όπως είπα, είναι μια κούκλα. Οι μοντέρνες γραμμές, το κίτρινο χρώμα και οι motard τροχοί δεν την αφήνουν να περάσει απαρατήρητη. Πρέπει να κρεμάσω ένα σταυρό και ένα σκορδάκι το συντομότερο.

Μετά από 12 χρόνια με το ψηλότερο και μακρύτερο DR 350, το DRZ 400 μου φαίνεται σαν παιχνιδάκι. Ο κινητήρας παίρνει μπροστά με μίζα (επιτέλους) και στο ρελαντί φτάνει στα αυτιά μου ήσυχος σαν ηλεκτροκινητήρας. Βέβαια, μόνο σαν ηλεκτροκινητήρας δε φέρεται. Αν και είναι ακόμη σε φάση στρωσίματος, νοιώθω την ανυπομονησία του μοτέρ να ζωγραφίσει στο δρόμο, ενώ ακόμη και με τις χαμηλές στροφές που κινούμαι, καταφέρνω να είμαι από ΙΚΕΑ σε Τσιμισκή με Αριστοτέλους Τρίτη πρωί με άπειρο μποτιλιάρισμα σε 12 λεπτά. Χωρίς ακρότητες η μηχανή "ήρεμη δύναμη" αφήνει πίσω της τα μποτιλιαρισμένα οχήματα και ανοίγει δρόμο στην κίνηση με μαγικό σχεδόν τρόπο. (Εντάξει δεν το κάνει μόνη της, εγώ οδηγάω, αλλά το σύνολο της συμπεριφοράς της βοηθάει και εμπνέει).

Τι δεν μου άρεσε

Τόσα χρόνια με μια μηχανή περισσότερο off παρά on σε σκληραγωγούν από τη μία (η εκκίνηση του 350 με . μανιβέλα, ακόμη και με τη χρήση του αποσυμπιεστή, δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά κάτι κρύα πρωινά), αλλά σε καλομαθαίνουν από την άλλη να τα βλέπεις όλα "ίσια". Οι motard τροχοί μπορεί να είναι εμφανίσιμοι, είναι όμως και μικρότεροι σε διάμετρο απ' ότι έχω συνηθίσει. Αυτό καθιστά τις ανόδους σε πεζοδρόμια επώδυνες, ενώ και οι ανωμαλίες του δρόμου δεν περνάνε απαρατήρητες.


Πληρώντας τις τελευταίες προδιαγραφές ασφαλείας, το DRZ δεν έχει διακόπτη που σβήνει τα φώτα. Με άλλα λόγια τα φώτα είναι αναμμένα μέρα νύχτα. Καμία αντίρρηση σε αυτό, εξάλλου καλό είναι ο κάθε δικυκλιστής να ανάβει τα φώτα του και τη μέρα για να τον προσέχουν. Δυστυχώς όμως τα φώτα ανάβουν με το γύρισμα του κλειδιού και πριν πάρει μπροστά ο κινητήρας, ακόμη και όταν είναι πατημένο το διακοπτάκι kill engine.Το οποίο σημαίνει ότι αν είναι χειμώνας, η μπαταρία έχει πέσει λίγο κι εγώ καθυστερήσω να πατήσω τη μίζα (επειδή για παράδειγμα ξέχασα να τραβήξω το χειροκίνητο τσοκ πριν γυρίσω το κλειδί), μπορεί να βρεθώ χωρίς μπαταρία καθώς την ξεζουμίζουν τα αναμμένα φώτα. Αυτό δεν είναι ίδιον του συγκεκριμένου μοντέλου μόνο, απλά το αναφέρω ως ατελή εκτέλεση μιας καλής ιδέας.

Ωραίο το ψηφιακό κοντέρ. Με την ώρα και το χρονόμετρο και τους χιλιομετρητές. Τόσο που να παραβλέπω την έλλειψη ένδειξης βενζίνης καθώς η μηχανή είναι enduro κατά βάθος. Απλώς μηδενίζεις έναν από τους δυο χιλιομετρητές όταν βάζεις βενζίνη, και μετά έχεις το νου σου να ξαναβάλεις 100 χιλιόμετρα περίπου μετά, καθώς η αυτονομία είναι γύρω στα 130 χιλιόμετρα πριν γυρίσεις (χειροκίνητα) στη ρεζέρβα, οπότε πηγαίνεις άλλα 20 περίπου πριν αρχίσεις να σπρώχνεις. Ένα στροφόμετρο όμως γιατί μας το στερήσατε; Εντάξει, έχουμε αφτί και ακούμε τον κινητήρα, αλλά με 120+ χιλιόμετρα την ώρα και τον αέρα να σφυρίζει στο κράνος, ο κινητήρας δεν ακούγεται και τόσο καλά και θα προτιμούσα να βλέπω τις στροφές και να ξέρω πότε πλησιάζω τα "κόκκινα".

DRZ 400 Wishlist

Με την πρώτη ευκαιρία θα αλλάξω τα γρανάζια κίνησης (αυτά της αλυσίδας) σε "μακρύτερες" σχέσεις για πιο "ξεκούραστες" μεγάλες ταχύτητες.

Κατά πάσα πιθανότητα θα αλλάξω τους τροχούς, από motard σε κανονικούς enduro, για να μπορέσω να ανεβαίνω στα πεζοδρόμια/πεζούλια και να κινούμαι με την άνεση και την ασφάλεια που έχω συνηθίσει στους κακοτράχαλους δρόμους on και off.

Θα ήθελα να βάλω έναν διακόπτη στα φώτα, να μου φύγει το άγχος της μπαταρίας.

Θα ήθελα να έχουν βάλει ένα στροφόμετρο, και ας ήταν και αναλογικό.

Αλλά κυρίως...

Θα ήθελα να μην είχε πάθει τίποτε το 350, και να συνέχιζε να μας πηγαίνει για άλλα 12 χρόνια παντού και πάντα.

Γιατί κάθε φορά που το βλέπω δίπλα στο καινούριο, σαν γέρικο άλογο δίπλα στο πουλαράκι, ξέρω ότι αυτό το άλογο, έχει ακόμη πολλή ψυχή μέσα του.

Ζητήται κινητήρας σε καλή κατάσταση. Πληροφορίες εντός.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα! Καλοταξιδη η καινουργια μηχανη και σου ευχομαι να βρεις συντομα ανταλλακτικα για την προηγουμενη που ξερουμε οτι της εχεις αδυναμια:)

τέλσον είπε...

καλησπέρα... σε διαβάζω αντίστροφα από το πρωί, μου αρέσει η ήρεμη δύναμή σου στον τρόπο που περιγράφεις τις ιστορίες σου.

Το παραπάνω σχόλιο είναι για να καλύψω όλα τα ποστ που δενβ έχω σχολιάσει μέχρι τώρα... μπαίνω στο ζουμι λοιπον...

οδηγώ εδώ και χρόνια μιά BMW R1150R Rockster... μου είχε κάνει εντύπωση το γεγονός πως, όπως και στο DRZ, δεν υπαρχει ένδειξη βενζίνης (περίπου 200+ χλμ αυτονομία ΜΕΣΑ στην πόλη) και τα φώτα είναι αναμμένα ΜΟΝΙΜΑ... Μην σε ανησυχει το θέμα της μπαταρίας. Αν δεν κάνεις καμια μεγάλη σαχλαμάρα του στυλ να τα ξεχάσεις ανοιχτα για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ώρα, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα.

Καλή συνέχεια και καλά χιλιόμετρα.

Acro είπε...

@τέλσον: Ένα μήνα και κάτι μετά την αγορά του DRZ (αλλά με μόνο 630 km στο κοντέρ, χειμώνας είναι, σχεδόν μόνο στη δουλειά πηγαινοέρχομαι) μπορώ να πω ότι μου έχει φύγει η ανησυχία για την μπαταρία:)
Παρατηρώ επίσης ότι γύρω μου ακόμη και τα 10ετίας enduro τα έχουν κάνει motard και μάλλον θα πρέπει να περιμένω να περάσει η μόδα για να του βάλω enduro τροχούς:)
Πριν γίνει αυτό, θα πρέπει να αλλάξω οπωσδήποτε τουλάχιστον το πίσω λάστιχο, καθώς προτιμώ την πρόσφυση από τις "μπαντιές", ειδικά τις εκκούσιες που προκύπτουν κατά την εκκίνηση.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλά χιλιόμετρα!