Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

Πανοραμίξ

Να ξεκαθαρίσω εκ των προτέρων (και για μία ακόμη φορά) ότι δεν ομαδοποιώ τις συμπεριφορές των ανθρώπων βάσει της καταγωγής ή της περιοχής στην οποία κατοικούν. Περιγράφω απλώς τα γεγονότα, όπως συνέβησαν.


Η κλήση γίνεται από γνωστή αίθουσα δεξιώσεων, Σάββατο βράδυ. Παραλαμβάνω τέσσερις κυρίες στην έβδομη δεκαετία της ζωής τους, με πλήρη εξοπλισμό: Μαλλί φουσκωμένο στο κομμωτήριο, διαχρονικό καθώς πρέπει ντύσιμο, και αρκετά χρυσαφικά (κυρίως στα χέρια) για να στηρίξουν την οικονομία μιας μικρής χώρας.
-Λοιπόν νεαρέ, θα μας πας μία μία στα σπίτια μας...
-Βέβαια.
-Στο Πανόραμα θα πάμε. Την κυρία θα αφήσουμε πρώτη, στον κεντρικό δρόμο, στο ύψος που βρισκόταν το Lidl.
-Λίγο "παγαπάνω" θα "πγοχωγήσουμε" και εκεί θα με αφήσεις, θα σου πω, ακούγεται μια φωνή πίσω μου. Μία τουλάχιστον από τις κυρίες έχει "πγοφογά". (Δεν κοροϊδεύω σε καμία περίπτωση τις προφορές ή τη δυσκολία στην εκφορά συγκεκριμένων γραμμάτων. Απλώς κάποιοι, δυσκολεύονται με το "Ρο", με εξόφθαλμη επιτήδευση, προκειμένου να δείξουν την αρχοντική καταγωγή τους).
Η συζήτησή τους κολλάει στο Lidl, και από εκεί επεκτείνεται σε όλες τις αλυσίδες οικονομικών supermarket. Όπως αποδεικνύεται, οι χρυσοποίκιλτες κυρίες γνωρίζουν πολύ καλά τις "προσφορές-ευκαιρίες", ειδικά στα πολύ φτηνά τρόφιμα, που προσωπικά αποφεύγω εξ' ορισμού ως ύποπτα. (3+1 "ανώνυμα" μακαρόνια με 49 λεπτά του ευρώ;). Εκείνες όμως τα αγοράζουν. Όπως αγοράζουν και κάνουν δώρα σετ "εργαλείων" σε γαμπρούς και εγγονούς. "Οχτώ ευρώ, ολόκληρη κασετίνα με ένα σωρό εργαλεία", λέει χαρακτηριστικά η μία. "Αποτελεσματικά σαν δανδελωτά προφυλακτικά", σκέφτομαι, αλλά δεν το λέω.
Τέλοσπαντων. Η συζήτησή τους περιφέρεται στο θέμα σε όλη τη διαδρομή, μέχρι που φτάνουμε περίπου στο σημείο που θα αποβιβαστεί η πρώτη κυρία. "Λίγο πιο πάνω, λίγο πιο εκεί, λίγο μετά, ΕΔΩ!!!
Το ΕΔΩ της μας έχει σταματήσει επάνω στον κεντρικό δρόμο του Πανοράματος, σε κακοφωτισμένο σημείο, αργά το βράδυ Σαββάτου. Ο ακίνητος στόχος κάθε μεθυσμένου. Έχω κάνει όσο πιο άκρη γίνεται, αλλά δεν έχω πολλά περιθώρια. Στο μεταξύ η κυρία που θα κατέβει, έχει βγάλει το πορτοφολάκι από το τσαντάκι της και μετράει κέρματα. Επί τέσσερα λεπτά περίπου, ακούγονται μικρά κέρματα να χτυπάνε μεταξύ τους, κι εγώ έχω χλομιάσει καθώς κάθε ανερχόμενος πίσω μας, δείχνει να μας αποφεύγει τελευταία στιγμή, και καμιά "φίλη" της δε λέει "θα πληρώσω εγώ τα 3,5 ευρώ που σου αναλογούν, και τα βρίσκουμε αύριο". Το μαρτύριο τελειώνει κάποια στιγμή, το πορτοφολάκι μπαίνει στη τσάντα, και η κυρία χαιρετά της υπόλοιπες. Και καθώς λέω "Από την εσωτερική πόρτα δεξιά βγείτε", ακούω την πόρτα αριστερά πίσω μου να ανοίγει.
-Κλείστε ΑΜΕΣΩΣ. Έρχεται αυτοκίνητο! πατάω μια φωνή.
-Ναι, ναι, βλέπω, μου λέει η κυρία που ξανακλείνει την πόρτα γρήγορα, τρομαγμένη από τη φωνή μου. Φυσικά, δεν έβλεπε πίσω, απλώς άνοιξε την πόρτα.
Γλυτώνουμε ανθρώπους και πόρτες, και η διανομή συνεχίζεται. Σε κάθε στάση η ιστορία του μετρήματος επαναλαμβάνεται, ευτυχώς όχι με την ίδια βραδύτητα. Αν υπολογίζω σωστά, τα κόμιστρα έχουν ήδη πληρωθεί από τις τρεις κυρίες που έχουν κατέβει. Η τέταρτη, κρατώντας την "πγοφογά" (οι δύο είχαν "πγοφογά" τελικά), και τα λεφτά των υπολοίπων, με καθοδηγεί για να φτάσουμε στο δυσπρόσιτο σπίτι της.
-Εδώ έμενε ο "Αμεγικάνος Πγόξενος", το "ξέγετε" υποθέτω;
-Όχι, δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις με τον συγκεκριμένο, της απαντάω.
-Έχει μετακομίσει εκεί κοντά σ' εμάς τώρα.
Να τον χαίρονται και να τους χαίρεται.
Ο δρόμος στον οποίο έχουμε μπει είναι πολύ στενός. Κανένας από τους ιδιοκτήτες δεν έχει αφήσει ούτε μισό "κοινόχρηστο" μέτρο, με αποτέλεσμα να κινούμαστε σε ένα δρομάκι με τοίχους και φράχτες δεξιά και αριστερά. Αν συναντηθούμε με κάποιον, θα κολλήσουμε. Ευτυχώς φτάνουμε στο σπίτι της χωρίς να συναντήσουμε άλλο αυτοκίνητο.
-Αυτό είναι το σπίτι μου, λέει δείχνοντας το σπίτι στο οποίο τελειώνει απότομα ο δρόμος μπροστά μας. Αδιέξοδο, χωρίς περιθώρια αναστροφής.
Καθώς αναρωτιέμαι αν όντως περιμένει πως θα κάνω όπισθεν 100 μέτρα στο σκοτάδι μέχρι την προηγούμενη στροφή όπου υπάρχει λίγος χώρος, ανοίγει την εξώπορτα της αυλής (με τηλεχειρισμό).
-Μέσα θα πάμε για να γυρίσετε, μου λέει.
Ευτυχώς. Τα κτίρια είναι αριστερά μας μπαίνοντας. Κατά τις υποδείξεις της το προσπερνάμε, βρισκόμαστε σε μια αυλή όπου είναι παρκαρισμένα μερικά αυτοκίνητα, δεν παραλείπει να μου πει ποια είναι δικά τους και ποια της κόρης της, και κάνω τις απαραίτητες μανούβρες για να αντιστρέψω. Ξαναπερνάμε δίπλα από τα σπίτια, τα οποία έχουμε πλέον αριστερά και όταν φτάνουμε στην είσοδο του πρώτου, μου ζητάει να σταματήσω. Πληρώνει ακριβώς όσο της λέω (έχω στρογγυλέψει το ποσό προς τα κάτω φωναχτά, "12 και 60, 12 ευρώ δώστε μου αν δεν έχετε ψιλά). Με την όλη μανούβρα έχουμε σταματήσει ακριβώς μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της, οπότε κατεβαίνει, με καληνυχτίζει και μπαίνει μέσα.

Χαρούμενος που ξέμπλεξα επιτέλους (τέτοιες συναντήσεις και συζητήσεις αποδεικνύονται πολύ ψυχοφθόρες), ξεκινάω να βγω από εκεί μέσα. Συναντάω δυο αυτοκίνητα μέχρι να βγω στον κεντρικό δρόμο. Στην πρώτη περίπτωση κάνω όπισθεν πενήντα μέτρα και στριμώχνομαι σε μια είσοδο για να περάσει. Στη δεύτερη σταματάω και περιμένω, καθώς το αυτοκίνητο που συνάντησα προσπαθεί να κάνει αναστροφή. Πρόκειται για περιπολικό. Ο συνοδηγός έχει βγει έξω και δίνει οδηγίες στον οδηγό, ο οποίος μετά από 15 κινήσεις μπρος-πίσω (και πάλι καλά, άξιο το παλικάρι) καταφέρνει να αναστρέψει. Ο συνοδηγός γυρίζει και με κοιτάζει (έχω μείνει με τα φώτα σταθμεύσεως για να μην τους τυφλώνω, κι έχω ανάψει το εσωτερικό φωτάκι για να με βλέπουν, το συνηθίζω σε τέτοιες περιπτώσεις για να μπορούμε να συνεννοηθούμε αν χρειαστεί). Ανασηκώνω τους ώμους, με μια έκφραση "τι να πεις; ".
Ο συνοδηγός κοιτάζει δεξιά αριστερά τα σπίτια και το δρόμο και μου αντιγυρίζει ένα "τι είναι τούτοι". Τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω εγώ.

Βγαίνουμε χωρίς άλλα απρόοπτα στον κεντρικό δρόμο, και πάμε ο καθένας στο δρόμο του.

13 σχόλια:

Maσκ είπε...

Συνήθως μετακινούνται με ελικόπτερο βρε Acro και δεν έχουν προβλέψει δρόμο για να χωράνε δύο αυτοκίνητα...:P

nikos10 είπε...

Acro,

αν δεν σε πειράζει, να κάνω μία ερώτηση:

Υπάρχει νόμιμο όριο των αποβιβάσεων που θα κάνεις σε ένα δρομολόγιο; Δηλαδή, αν μπούμε τέσσερα άτομα στο ταξί σου, μπορείς να αρνηθείς να κάνεις ισάριθμες αποβιβάσεις;

Ρωτάω γιατί το ξέρω περίπου σαν κανόνα ότι παραπάνω από δύο στάσεις δεν γίνονται. Και από το κείμενό σου άλλα προκύπτουν...

Γιώργος είπε...

βασικα εγω δεν εχω καταλαβει το αλλο....
αν μπουμε στο ταχι 2 ατομα και ειμαστε παρεα και αφησεις τον εναν στο σπιτι του, πρωτο, και μετα τον δευτερο που ειναι 200 μετρα πιο κατω, ο δευτερος πληρωνει την κουρσα συν την αποσταση των 200μετρων ?
δλδ αν πληρωσει ο πρωτος , πρεπει να πληρωσει και ο δευτερος ακομη και αν κανει αλλα 10 μετρα? ή να το θεσω αλλιως...
πρεπει να πληρωσουν και οι 2 την κουρσα κσεχωριστα?
εχω μπερδευτει ομολογουμενως...
οποτε ετυχε να συμβει κατι τετοιο ημουν λιωμα και δεν θυμαμαι ουτε ποιος πληρωσε ουτε περισσοτερες λεπτομερειες:P

γυάλινο δάκρυ είπε...

Την ίδια απορία με τον Γιώργο έχω κι εγώ. Π.χ. αν πάρουν ταξί 2 άτομα που είναι παρέα από το κέντρο και ο ένας θέλει να κατέβει π.χ. Θεαγένειο και ο άλλος π.χ. Χαριλάου, θα πρέπει να πληρώσουν και οι 2 ή να πληρώσει συνολικά τη διαδρομή αυτός που θα κατέβει Χαριλάου;

Γιώργος είπε...

@γυαλινο δακρυ

οταν με πηγατε σπιτι προχτες που ημουν λιωμα ποιος πληρωσε το ταχι?:P

Wire_n_Wood είπε...

@γιώργος

μήπως η ερώτηση κλειδί είναι ποιος πλήρωσε τα πατάκια? :D

Γιώργος είπε...

Και τον βιολογικο καθαρισμο:P

Takis Varatzas είπε...

Έχεις επηρεαστεί από τα θέματά μου ... Πες τα βρε acro. Τρώνε όλα τα σκουπίδια !

Γιώργος είπε...

σκουπιδια εννοεις τα προιοντα του Lidl? γιατι προτιμω με 20 ευρω να γεμισω ενα καροτσακι για το σπιτι παρα να δωσω 100 και να ειναι αδειο:P
δεν (θελω να) πιστευω πως κρυβουν κατι το υποπτο αυτα τα τροφιμα.και εχω την εντυπωση πως ακριβως τα ιδια πουλαει και στην γερμανια...
τεσπα...για τροφιμα δεν θα τα προτιμουσα τοσο , οσο για καποια αλλα προιοντα που εχουν οντως μεγαλη διαφορα στην τιμη τους...

Acro είπε...

@ mitse Αυτό δεν το είχα σκεφτεί...

@nikos10, γιώργος, γυάλινο δάκρυ
Η διαδρομή πληρώνεται μια φορά στο τέλος της μίσθωσης. Οι επιβάτες θα πρέπει να κανονίσουν μεταξύ τους το πώς θα μοιραστούν το ποσό.
Δεν υπάρχει όριο στις αποβιβάσεις μιας παρέας. Αν είναι 4 θα γίνουν 4 στάσεις. Αν σας πουν το αντίθετο, απευθυνθείτε στη τροχαία επί τόπου. Έχω ακούσει από συνάδελφο επόπτη του ραδιοταξί να λέει ότι έχεις το δικαίωμα όταν κατεβάσεις τον τρίτο επιβάτη, να ζητήσεις να πληρωθείς μέχρι εκεί και να ξαναβάλεις το ταξίμετρο από την αρχή για τον τέταρτο. (κερδίζοντας μια "σημαία" 1,05 ευρώ, και αν πηγαίνει κοντά, κερδίζοντας και μια ελάχιστη μίσθωση) Αυτό δεν ξέρω σίγουρα αν ισχύει, φαντάζομαι παίζει το ρόλο "αποζημίωσης" για την "διανομή", δεν ξέρω, και δεν το έχω κάνει ποτέ.
Με την ευκαιρία να πω επίσης ότι στη διπλή μίσθωση (δυο διαφορετικών πελατών), η οποία σημειωταίον γίνεται με την ανοχή του πρώτου πελάτη και της αστυνομίας, ο δεύτερος επιβάτης πληρώνει τη διαδρομή από το σημείο που μπήκε + τη σημαία.
Δηλαδή, αν μπείτε στο ταξί δεύτεροι, και το ταξίμετρο γράφει ήδη πχ, 3 ευρώ, και όταν αποβιβαστείτε γράφει πλέον 5, θα πρέπει να πληρώσετε τα 2 ευρώ διαφορά (5-3) + 1,05 του ευρώ σημαία, δηλαδή 3,05 ευρώ.
Να θυμίσω ότι σημαία είναι το ποσό από το οποίο ξεκινάει να γράφει το ταξίμετρο (1,05 ευρώ).

@ Takis Varatzas + Γιώργος Κατ' αρχήν, γράφω "Η συζήτησή τους κολλάει στο Lidl, και από εκεί επεκτείνεται σε όλες τις αλυσίδες οικονομικών supermarket.". Οπότε δεν αναφέρομαι στο Lidl στο παράδειγμα με τα μακαρόνια. Απλώς λέω ότι υπάρχουν πραγματικά ύποπτες προσφορές από "οικονομικά" supermarket, κυρίως στα τρόφιμα τα οποία αν μη τι άλλο, τα βάζουμε μέσα στον οργανισμό μας, δεν είναι κατσαβίδι που θα στραβώσει. Υπονοώντας προφανώς ότι αν είχα τα λεφτά να μένω στο Πανόραμα σε τέτοιο "σπιτάκι" το τελευταίο στο οποίο θα έκανα οικονομιά, θα ήταν τα τρόφιμα.

Γιώργος είπε...

Με καλυψες φίλτατε:) απόλυτα όμως!
οσον αφορα τα συγκεκριμενα σουπερ μαρκετ και τα μυστήρια προϊόντα τους θα συμφωνήσω μαζί σου;)

dimitros είπε...

πρώτη φορά μπήκα στο blog σου φίλε acro. Πολύ ωραίο, μπράβο. Το ταξί σου απ' ότι το κόβω πρέπει να είναι εξ' ίσου ωραίο..

Για την ιστορία εδώ, καλήθφηκα απ' τους προηγούμενους

Le Panao είπε...

Κύγιε άκγο δεν πγέπει να γίνστε τόσο γατσιστής. Το χγήμα, ο βήχας και ο έγωτας άλλωστε δεν κγίβονται...