Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Όσα θέλω πληρώνω

Για μια ακόμη φορά να ξεκινήσω εξηγώντας για να μη παρεξηγηθώ, ότι η καταγωγή το χρώμα κλπ χαρακτηριστικά των συνανθρώπων μου δεν με απασχολούν. Δεν είμαι ρατσιστής κανενός τύπου. Καταλαβαίνω τις κοινές συμπεριφορές (λόγω κουλτούρας) και φέρομαι ανάλογα. Αλλά, όπως και άλλες συμπεριφορές, αυτό που ονομάζουμε "χωριάτικη κουτοπονηριά" με κουράζει και με τσατίζει. Ειδικά όταν εμφανίζεται εις βάρος μου.


Πρωί γύρω στις 11. Δεύτερος στην πιάτσα δικαστηρίων. Καθώς στο συνάδελφο μπροστά επιβιβάζεται μια κοπέλα, ένας κύριος κοντά στα 60-65 σκύβει και τον ρωτάει αν βολεύει να συνεπιβιβασθεί. Κορνάρω, ο συνάδελφος του εξηγεί ότι πρέπει να έρθει σ' εμένα και φεύγει. Ο κύριος έρχεται και μπαίνει στο ταξί. Το σπασμένο από τον ήλιο πρόσωπό του, και η προφορά του προδίδουν ότι είναι κάτοικος κάποιου χωριού.
-Στα λεωφορεία για Σέρρες να με πας.
-Βέβαια.
-Καλά, κάθε ταξί έναν παίρνει και κορνάρεις;
-Γενικά έτσι πρέπει, αλλά ειδικά όταν είμαστε σε πιάτσα, έτσι γίνεται οπωσδήποτε.
-Α καλά, δεν το ήξερα.
Στο μεταξύ κινούμαστε μετ' εμποδίων. Άλλος παρκάρει, άλλος δεν χωράει να περάσει, γενικά μας καθυστερεί η πρωινή κίνηση.
-Τώρα εγώ τι φταίω να πληρώνω επειδή αυτός δεν χωράει, μου λέει ο πελάτης μου.
-Ούτε εσείς φταίτε, ούτε εγώ φταίω, αλλά έτσι είναι η κατάσταση στην πόλη τι να κάνουμε, του απαντάω. Που και να είχαμε ξεκινήσει από την Καλαμαριά. Χίλιες φορές θα το λέγατε αυτό.
Με τα πολλά βγαίνουμε στην ευθεία για τα ΚΤΕΛ. Ο πελάτης μου κοιτάζει το ταξίμετρο, που εκείνη τη στιγμή γράφει 2,50 και λέει:
-Καλά, μακριά είναι ακόμη; Πώς θα τα πληρώσω εγώ τόσα λεφτά;
-Τα ΚΤΕΛ εκεί είναι φαίνονται, του δείχνω. Όσο για τη χρέωση, η ελάχιστη μίσθωση είναι 2,80. Κοντά στα 3 ευρώ θα σας βγει αυτή η διαδρομή υπολογίζω. Αν δεν είχατε ούτε τόσα, κακώς μπήκατε σε ταξί.
-Α 2,50 γράφει; λέει αυτός. Εγώ νόμιζα 25. Δηλαδή 2,80 θα σου δώσω; (Έτσι βόλεψε να ακούσει ότι είπα).
-Όχι δεν είπα αυτό. Σας είπα ότι θα είναι κοντά στα 3 ευρώ. Αν έγραφε 25 όπως νομίσατε θα φτάναμε στο Κιλκίς που λέει ο λόγος. ( Η όλη στάση του αρχίζει και μου τη δίνει).
Φτάνουμε στα ΚΤΕΛ. Το ταξίμετρο γράφει 3,20.
-Τι σου χρωστάω; ρωτάει.
-3,20 έγραψε, του λέω.
Βγάζει από τη τσέπη του κοντά στα 7 ευρώ σε διάφορα κέρματα και ξεχωρίζει τρία. Ανάμεσα στα υπόλοιπα βλέπω και τουλάχιστον 2 εικοσάλεπτα.
-Εγώ θα σου δώσω 3, μου λέει.
-Ναι εντάξει. Με ακούσατε όμως που σας είπα ότι είναι 3,20 έτσι; (Καμιά φορά από παρεξήγηση δίνουν λιγότερα και πιστεύουν ότι έχουν αφήσει και φιλοδώρημα. Επίσης, φυσικά, το θέμα μου δεν είναι το εικοσάλεπτο. Καθημερινά "χαρίζω" πολλά τέτοια 20λεπτα. Η στάση του γενικότερα είναι που με έχει ενοχλήσει).
-Ε; Ναι, σε άκουσα, απαντάει.
-Δηλαδή επίτηδες μου δίνετε λιγότερα.
-Εεεεε ναι. Αλλά ξέρεις γιατί είμαι εδώ; Ο γιος μου, σαν κι εσένα δυο μέτρα παλικάρι, είναι...
-Συγνώμη δεν θέλω να μάθω, τον κόβω. Απλώς ήθελα να βεβαιωθώ ότι καταλάβατε πως μου δώσατε λιγότερα απ' ότι πρέπει.
-Το ξέρω. Καθόλου λεφτά δεν θα μου έπαιρνες αν ήξερες...
-Κοιτάξτε, δεν οδηγώ όχημα κοινωνικής πρόνοιας, του απαντάω. Κι εσείς αν ξέρατε πόσα χρωστάω και πόσο πιεστικά, θα μου δίνατε 8. Περαστικά σας εύχομαι ότι και να συμβαίνει στο γιο σας, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το ταξί. Δηλαδή όταν αγοράζετε τσιγάρα, δίνετε λιγότερα λεφτά απ' όσο κάνουν;
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνει. Μουρμουρίζει ένα χαιρετισμό και φεύγει.

12 σχόλια:

Anilikos είπε...

Διακρίνω μια μακρινή συγγένεια με τον Ιώβ..
Να'χα τη ψυχραιμία σου και την υπομονή σου αχ!

Sourotiri είπε...

Τωρα θυμηθηκα την μονη φορα που εδωσα σε ταξι λιγοτερα απο οσα εγραφε:

Του λεω να με παει σπιτι μου, δρομους και περιοχες ας μην αναφερουμε. Εν πασει περιπτωσει, ο πιο συντομος δρομος ειναι απο τον Α κεντρικο δρομο να στριψει στο Β στενακι, οπου και μετα απο 50 μετρα ειναι το σπιτι μου.

Ειμαστε λοιπον στον Α κεντρικο, καμια 30-40 μετρα πριν την στροφη για το Β στενακι. Επειδη το στενακι δεν ειναι και ιδιαιτερο γνωστο, του το λεω επιτοπου.

-Εδω μεσα στριβουμε αριστερα.

Ταυτοχρονα, ριχνω μια κλεφτη ματια στο ταξιμετρο και εχει χρεωσει 2,20 με ελαχιστη μισθωση τα 2,50 τοτε.

Ο ταξιτζης με αγνοει και περναει την στροφη. Να μην στα πολυλογω, μπλεξαμε ασχημα με τα στενακια μετα, και με πηγε σε ενα σημειο 50 μετρα πιο πανω απο το σπιτι μου. Το ταξιμετρο εχει γραψει 2,90. Βγαζω 2,50, του τα δινω.

-Μα ειναι 2,90.
-Ναι, αλλα οταν σας ειπα να στριψετε και με αγνοησατε επιδεικτικα ηταν 2,20. Χωρια οτι δεν με πηγατε εκει ακριβως που ηθελα. [Οχι οτι βαριομουν να περπατησω, αλλα για το γαμωτο].

Ακολουθησε μια ωραιοτατη και τρισχαριτωμενη στιχομυθια με βρισιες και καρφια εκατερωθεν.

Good old times :)

Γιώργος είπε...

χαρα στο κουραγιο και την υπομονη σου....
ειναι γενικα μαλακια αυτο το πραγμα με το ταχι. το να παιρνεις πελατη και να μην γνωριζεις αν θα πληρωθεις καθε φορα....
στο σουπερ μαρκετ π.χ αν δεν εχεις λεφτα ή δεν σου φτασουν αφηνεις κατι και φευγεις....στο ταχι δεν μπορεις να κανεις οπισθεν για να μειωσεις την χρεωση οπως το ανεκδοτο:P

Takis Varatzas είπε...

Αυτό το "Καμιά φορά από παρεξήγηση δίνουν λιγότερα και πιστεύουν ότι έχουν αφήσει και φιλοδώρημα" το παθαίνω καθημερινά... Τι να πεις? Χωριάτικη συμπεριφορά !

@γιώργος Στο δικό μας μάρκετ αν είσαι γνωστός ή άνθρωπος σε ανάγκη δίνουμε και λεφτά. Έχει γίνει άπειρες φορές (και δυστυχώς κάποιες τα δανεικά είναι ακόμα αγύριστα)!

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινά, τι ηρεμιστικά παίρνεις; Θέλω κι εγώ απ' αυτά! Θαυμασμός στην απέραντη υπομονή...

Societas humana είπε...

Να σε ρωτήσω βρε ACRO, τελικά σου έδωσε όσα έλεγε το ταξίμετρο ή όχι;

ds είπε...

Πιο εκνευριστικό βρήκα που ξεκίνησε να σου λέει για τον γιο του. Απεχθάνομαι να ακούω προσωπικά που δεν με αφορούν, είτε περιμένω σε ουρά, είτε σε ιατρείο, και γενικά σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο.

Elias είπε...

Έχω απαιτήσει 20λεπτα και 10λεπτα από άθλιους ταξιτζήδες που μου την έδωσαν στα νεύρα με τη συμπεριφορά τους, και έχω χαρίσει ένα σωρό φορές τα ρέστα σε καλούς επαγγελματίες -κάποιες φορές έχω δώσει ακόμα και διπλά ή τριπλά κόμιστρα. Πιστεύω ότι όλοι μας, λίγο πολύ, αυτό κάνουμε.

Γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι η ευγένεια πληρώνει;

Acro είπε...

@anilikos Η υπομονή και η ψυχραιμία είναι απαραίτητα εργαλεία γι' αυτή τη δουλειά (και στη ζωή γενικότερα βέβαια), αν δεν θέλεις να πας από εγκεφαλικό:) Όχι ότι δεν τα παίρνω κι εγώ ενίοτε.

@sourotiri Και πολύ καλά έκανες. Κανονικά μόνος του έπρεπε να πει "το λάθος δικό μου, θα κρατήσω ελάχιστη μίσθωση".

@γιώργος Οι 999 στους 1000 πληρώνουν. Όσο για την "όπισθεν", έχει τύχει σε συνάδελφο να παραλάβει από το αεροδρόμιο, και φτάνοντας στην άλλη άκρη της πόλης να του πει ο πελάτης ότι δεν έχει τόσα λεφτά. Οπότε ο συνάδελφος του λέει "δεν πειράζει, θα σε πάω πίσω στο αεροδρόμιο να πάρεις το λεωφορείο". Τότε ξαφνικά ο πελάτης ανακάλυψε ότι είχε κάτι λεφτά στο τσαντάκι του:) Προσωπικά έχω πάει αρκετούς στον προορισμό τους, ενώ μου είπαν ότι είχαν λιγότερα ή και καθόλου λεφτά. Άλλο όμως να πεις εκ' των προτέρων "φίλε, έχω μόνο δύο ευρώ, σε παρακαλώ θα με πας;" και άλλο να κάνεις πονηριές στο τέλος.

@Takis Varatzas Είναι το σύστημα τέτοιο τελικά ε; :)

@LINGUA FRANCA Δεν παίρνω ηρεμιστικά, κατά καιρούς χρειάζομαι όμως :)

@kederis ΟΧΙ, δεν τα έδωσε, ούτε και τα περίμενα. Ήθελα απλώς να δω πόσο θράσος είχε, και είχε αρκετό:)

@Dynx Είμαστε κάτι σαν τους μπάρμεν: Ακούμε διάφορες ιστορίες αν και δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Αυτά που δεν αντέχω εύκολα, είναι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για αρρώστιες και τέτοια δράματα.

@Elias Η ευγένεια πληρώνει μακροπρόθεσμα. Μερικοί όμως είναι τόσο κοντόφθαλμοι που δεν μπορούν ούτε καν να φερθούν τυπικά εντάξει. Όπως θα ήθελαν να τους φερθούν και οι άλλοι. Γενικά η κοινωνία πάει κατά διαόλου, καθώς ο καθένας κοιτάει τον εαυτούλη του σήμερα και δεν σκέφτεται καν τον εαυτούλη του αύριο, πολύ περισσότερο τον συνάνθρωπό του.

Vel Bell είπε...

Acro τα συγχαρητήρια μου για το blog σου το παρακολουθώ αρκετό καιρό. Ήθελα να σου πω ότι ο πιο δραστικός τρόπος να αλλάξουμε τον κόσμο είναι όσο και αν επηρεαζόμαστε από τους άλλους να διατηρούμε την ηθική μας υπόσταση σε κάθε περίπτωση και έστω και υποσυνείδητα επηρεάζουμε πολλούς. Ένα blog αλλάζει κατά πολύ το εύρος των ανθρώπων που μπορούμε να επηρεάσουμε μακάρι να το έκαναν περισσότεροι σαν εσένα αυτό.. Σε σχέση με το αν η ευγένεια και η καλοσύνη πληρώνει ήθελα να παραθέσω ένα περιστατικό που συνέβη προχθές.. Είμαι από Θεσσαλονίκη και σπουδάζω στη Λάρισα και σαν φοιτητής παραγγέλνω συχνά από έξω. Προχθές το βραδύ είπα αν μπορεί το παιδί να φέρει και δυο πακέτα τσιγάρα (πράγμα το οποίο εξαρτάται από την καλή θέληση του ντελιβερά.) τέλος πάντων έρχεται το παιδί μου δίνει τα πράγματα και χωρίς να δω καμία κίνηση προς τσέπη μεριά ρωτάω με την ελπίδα να τα πήρε και να ξέχασε να μου τα δώσει (έχει ξανασυμβεί): -κάτι τσιγάρα δεν μπόρεσες τελικά ε; μου λέει: -όχι δεν βρήκα στον δρόμο.. οπότε τον πληρώνω και του δίνω και 1€ και κάτι νομίζω παραπάνω όπως συνήθως δίνω (γιατί άλλωστε να κρατήσω κακία; Δεν μου χρωστά και τίποτα). Φευγει.. Μετά από καμιά 15αρια δευτερόλεπτα ξαναχτυπά το κουδούνι σκέφτομαι: Ωχ λες να έκανα λάθος και να του 'δωσα λιγότερα;;; Ανοίγω τη πόρτα μου λέει-Φιλαράκι έχω καναδυό παραγγελίες, τις πάω και στα φέρνω μετά τα τσιγάρα.. Εγώ λέω-Όχι εντάξει θα βγω εγώ μετά δεν είναι ανάγκη.. Και φεύγοντας μου λέει :-Όχι θα στα φέρω γιατί ξηγήθηκες καλά.. ένα τεταρτάκι μετά μου τα φέρνει.. Βεβαία θα πεις έπεσα και στην περίπτωση γιατί άλλος θα έλεγε: -Ε το μαλάκα μου άφησε και μπουρμπουάρ! Δεν ξέρω μετά από αυτό αισθάνθηκα ότι έπεσα σε δικό μου άνθρωπο.. Όμως που θα φτάσει αυτή η ιστορία; Λες και έχουμε χωριστεί κοινωνικά σε δυο στρατόπεδα: οι καλοί και οι κακοί πραγματικά έτσι αισθάνομαι ώρες ώρες και το τρομακτικό της κατάστασης είναι ότι μια τέτοια σχιζοφρενική κοινωνία σίγουρα κάποτε θα εκραγεί.. ίσως βεβαία αυτό να είναι περισσότερο ελπιδοφόρο παρά τρομακτικό…

moyratos είπε...

Βαρύ πιστόλι ο τύπος έ?

Πωπω μακριά!! Το αντιμετωπίζω και γω με τους πελάτες μου. Καλύτερα να τους χαρίζεις παρά να τους παίρνεις παραπάνω!!! Θα χουν να στην λένε!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αν είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα, το παληκαρίσιο θα ήταν να το πει από την αρχή: Έχω μεγάλη ανάγκη, κάνε ένα ψυχικό να με πας εκεί!

Στα ίσια.