Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Όταν δεν επιλέγεις πελάτες...

Το παρακάτω περιστατικό το γράφω με αφορμή σχόλια σε προηγούμενα posts για επιλογές διαδρομών, πελατών κλπ. Αυτό που πολλοί συνάδελφοι δεν καταλαβαίνουν όσα χρόνια και αν δουλεύουν, είναι ότι σε αυτή τη δουλειά δεν ξέρει κανείς που είναι η τύχη του, ούτε αν η "καλή" διαδρομή θα του βγει σε κακό ή αντιστρόφως. Η "σωστή" επαγγελματικά και ηθικά τακτική είναι "πηγαίνω όπου με πάνε" χωρίς επιλογές διαμαρτυρίες και γκρίνια.

Πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, και ο συνεργάτης μου λείπει με "άδεια". Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δουλεύω εγώ όλη μέρα (όσες ώρες μπορώ δηλαδή). Όταν επιστρέψει, θα είναι η σειρά του να κάνει το ίδιο.
Όλη την εβδομάδα κυνηγάω μύγες. Δουλεύω από το πρωί μέχρι τις 9-10 το βράδυ, και βγάζω όσα θα έβγαιναν σε μια βάρδια, οποιαδήποτε άλλη εποχή. Φτάνει η Παρασκευή, τελευταία μέρα πριν την "άδειά" μου, και η κατάσταση χειροτερεύει καθώς η πόλη αδειάζει. Λίγο πριν τις δώδεκα το βράδυ βρίσκομαι να κατεβαίνω τον κεντρικό δρόμο της Πολίχνης.
Μπροστά μου σηκώνει το χέρι ένας κοντούλης τύπος, ο οποίος παραπατάει και λίγο σαν μεθυσμένος. Τριάντα μέτρα μετά δυο κοπέλες ντυμένες για βραδινή έξοδο περιμένουν ταξί επίσης, και κρίνοντας από την ώρα το πιθανότερο είναι να πηγαίνουν στα νυχτερινά μαγαζιά του αεροδρομίου. Ο "μεθυσμένος" όμως προηγείται. Σταματάω και επιβιβάζεται.
-Κορδελιό, μου λέει. Δες που "πηγαίνει" και "το" κορίτσια. Η προφορά του προδίδει ότι είναι αλλοδαπός, και μυρίζει ρετσίνα.
Σταματάω και στις κοπέλες.
-Αεροδρόμιο στα "Μαμούνια", μου λένε. Προφανώς δεν βολεύει.
Ο μεθυσμένος δαγκώνεται και με κοιτάζει ανήσυχος περιμένοντας γκρίνια.
-Ά ρε φίλο, τώρα θα λες, τι πήρα το Αλβανό και δεν πήρα το κορίτσια το όμορφα να πάω ιεροδρόμιο να πάρω δέκα πέντε ευρώ.
-Μη στεναχωριέσαι, του απαντάω. Μπορεί αυτός που θα τις πάει να τα έχει περισσότερη ανάγκη από εμένα.
Με κοιτάζει παραξενεμένος. Στη διαδρομή μιλάμε περί ανέμων και υδάτων. Μεθυσμένος ο Αλβανός αλλά μια χαρά τα λέει, ωραίος τύπος.
Φτάνουμε στο Κορδελιό, αποβιβάζω και κατηφορίζω για το κέντρο, καθώς η πιάτσα του Κορδελιού έχει καμιά δεκαριά ταξί. Δεν συναντάω ψυχή. Φτάνοντας Εγνατία με Αριστοτέλους το κέντρο κάνει κλήση σε κάποιο ξενοδοχείο της Εγνατίας. Παραδόξως δεν διεκδικεί κανείς άλλος, κι έτσι κατευθύνομαι εγώ.
Κάνω αναστροφή, φτάνω στο ξενοδοχείο και αναρωτιέμαι αν ο πελάτης έφυγε με κάποιο από τα δεκάδες διερχόμενα ταξί. Δεν έχει φύγει. Ένα λεπτό μετά από το ξενοδοχείο βγαίνει μια κοπέλα κοντά στα 35. Σκύβει στο παράθυρο να μου πει.
-Καλησπέρα. Εγώ κάλεσα το ταξί. Μόνο, ξέρετε, έχουμε ένα πρόβλημα.
-Τι πρόβλημα;
-Στο Βόλο θέλω να πάμε. (!!!)
-Τέτοια προβλήματα μπορούμε να έχουμε κάθε μέρα; της απαντάω, και ξεκινάμε.
Έβγαλα περισσότερα από ότι όλη την υπόλοιπη ημέρα σ' εκείνη τη διαδρομή. Αν είχα "επιλέξει" τις κοπελίτσες, θα είχα πάρει δέκα ευρώ και τέλος. Όπως είπα και στην αρχή, πας όπου σε πάει, και ο Θεός βοηθός. Ποτέ δεν ξέρεις.

12 σχόλια:

Γιώργος Μαργαρίτης είπε...

Απίστευτη ιστορία. Απλά από τις καλύτερες που έχω ακούσει. Απλά καταπληκτική.

Ανώνυμος είπε...

Μπορείς να κάνεις αλλαγή έδρας;;; Έλα να δουλέψεις Αθήνα!!!

Vel Bell είπε...

Αυτή η ιδέα πρέπει να σημείωσε ρεκόρ στην ιστορία των κακών ιδεών!!!

hopkins είπε...

Όντως πολύ ωραία ιστορία. :) Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει, όχι μόνο στην συγκεκριμένη δουλειά, αλλά και στην ζωή γενικότερα. :)

Νek είπε...

Και κάτι άλλο που κολλάει, εν μέρη, αλλά το ακουσα πριν λίγες μέρες ( που, δεν θυμάμαι)
" Η καλοσύνη, καλοσύνη φέρνει".

Maσκ είπε...

Οντως πολύ καλή ιστορία, είναι αυτό που λένε: Ολα συμβαίνουν για κάποιο λόγο...

Γιώργος είπε...

πολυ καλη ιστορια:)
Η αληθεια ειναι πως αναρωτιομουν καποτε....
αν θελεις να πας καπου εκτος πολεως μπορεις απλα να σταματησεις ενα ταχι να μπεις μεσα και να πεις 'Αθήνα παμε" .
ή πρεπει να υπαρχει κληση απο το κεντρο ενω εχεις δηλωσει προηγουμενως τον προορισμο σου? και πως κοστολογουνται αυτες οι διαδρομες?

moyratos είπε...

Αυτή ήταν η ανταμοιβή για την καλή ψυχή φίλε μου!!!

Εύχομαι πάντα τέτοια!!!!

Acro είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια.

Αυτή ήταν απλώς μια χαρακτηριστική ιστορία του είδους. Μου έχουν συμβεί αρκετά τέτοια. Όπως εκείνο το ζευγάρι γερόντων στα ΚΤΕΛ που έδειχναν κάτι σε ένα χαρτί και κανείς δεν τους έπαιρνε, μέχρι που έφτασαν σ' εμένα (5ος ήμουν στη σειρά). Οι "συνάδελφοι" μπροστά μάλλον τους είδαν γέροντες και δεν είχαν όρεξη να ασχοληθούν, τα καθάρματα. Τους είπα να περάσουν χωρίς να ρωτήσω που πάνε, και το χαρτί που έδειχναν έγραφε "Εκκλησία Αγίου Ιωάννη δίπλα στην Αγία Σοφία". Συμπτωματικά εκεί παντρεύτηκα, οπότε την ήξερα καλά. Όχι ότι είναι κανένας δύσκολος προορισμός. Καθ' οδόν μου πρότειναν να πάω δυο ώρες αργότερα να τους πάρω από την εκκλησία (κι αυτοί για γάμο είχαν έρθει) και να τους πάω σε ένα χωριό κοντά στα Γιαννιτσά, όπως και έγινε. Ήταν πέρυσι το καλοκαίρι περίοδο αναδουλειάς και πάλι, και μου "έφτιαξαν" εκείνη τη μέρα.


@lingua franca Μπαααα ποιος κάθεται να μαθαίνει ολόκληρη Αθήνα για να δουλέψει ταξί; Βέβαια αν χρειαστεί (πχ διορισμός της συζύγου) και βρεθώ εκεί, βλέπουμε. Εγώ πληροφορικάριος ήμουν πάντως, και αν βρισκόμουν Αθήνα μάλλον θα την έψαχνα πρώτα προς αυτή την κατεύθυνση...

@γιώργος Μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε ταξί και να πας οπουδήποτε, εκτός και αν ο οδηγός για κάποιο λόγο δεν θέλει ή δεν είναι σε θέση (πχ τελειώνει βάρδια, είναι κουρασμένος κλπ). Σε περιπτώσεις μακρινών δρομολογίων καλύτερα είναι να παίρνει κανείς σε ραδιοταξί, όπου μπορεί να μάθει ή και να συμφωνήσει τιμή (προκειμένου να μην τον κλέψουν στη χρέωση) αλλά και για να είναι "εξασφαλισμένος" ότι δεν θα γίνει καμία στραβή στο δρόμο με τον οδηγό). Τυφλή πελάτισσα την οποία πήγα Νάουσα, μου έλεγε ότι μια φορά που πήρε ταξί στην τύχη, την άφησε ο αθεόφοβος κάπου στις ερημιές μεταξύ Βέροιας και Νάουσας, και ευτυχώς πέρασε περιπολικό και την βοήθησε. (Η ιστορία της μου φάνηκε λίγο παραμύθι, καθώς άλλο ήχο έχει η πόλη και άλλο η εξοχή όπου την αποβίβασε, αλλά σας την παραθέτω.

Υ.Γ. Δεν είμαι και κανένας "Άγιος", αλλά τη δουλειά μου προσπαθώ να την κάνω αξιοπρεπώς και σωστά. Τώρα, το ότι από τη φύση μου "αγαπάω" και προσπαθώ να καταλαβαίνω τους ανθρώπους, είναι κάτι που μου έχει βγει σε καλό, αλλά μερικές φορές και σε κακό, καθώς έχω μπλέξει στην προσπάθεια να βοηθήσω. Όπως λέει και μια ψυχή "καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη" :)

YO!Reeka's είπε...

χε χε ωραίες ιστορίες! μόλις σε ανακάλυψα, πάω να διαβάσω και τα υπόλοιπα

Takis Varatzas είπε...

Σωστός για άλλη μια φορά ! Μπράβο φίλε Acro ! Και σε μένα όποτε έτυχε κάτι να το ξεκινήσω χωρίς πρόγραμμα, όταν πήγα να το προγραμματίσω στη διαδρομή πάντα κάτι πήγαινε στραβα. Αλλά όταν τα άφησα όλα και είπα να πάει όπως είναι, βγήκε σε καλό...

Simos είπε...

Φίλε είσαι καλός άνθρωπος μάλλον (με βάση την απάντηση που έδωσες στον αλλοδαπό) και η ζωή σε ανταμείβει!

Ωραίο blog, μόλις σε "ανακάλυψα", well done!