Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

Παλιομηχανάκια...

Κατεβαίναμε με την κυρία (άνω των δεύτερων -ήντα, με μαλλί βαμμένο "καφετί") την Βασιλίσσης Όλγας.

Ξεκινώντας σε ένα φανάρι, τρία τέσσερα μηχανάκια πέρασαν δεξιά και αριστερά μας και έφυγαν μπροστά.
-Αμάν πια αυτά τα μηχανάκια παντού χώνονται, είπε αυτή. (Ο κόσμος γενικά θεωρεί ότι μηχανές και ΤΑΞΙ είναι σκύλος με γάτα. και με αυτή τη βεβαιότητα μου ξεκινάνε πάντα αυτή τη κουβέντα, για να τα "χώσουμε" στους δικυκλιστές. Λάθος άνθρωπος καθώς οδηγάω μηχανή εδώ και χρόνια).

-Ναι, ξέρετε, τις χαζομάρες με τα μηχανάκια τις κάνουν συνήθως πιτσιρικάδες που δεν έχουν εμπειρία και νομίζουν ότι ο δρόμος είναι δικός τους. Αλλά οι ίδιοι θα κάνουν και χαζομάρες με το αυτοκίνητο. Και κάποιοι φτάνουν στα 60 και συνεχίζουν να κάνουν ότι βλακεία μπορεί να φανταστεί κανείς. Επειδή οδηγάω δίκυκλα είκοσι χρόνια τώρα, μπορώ να πω ότι πολλές φορές φταίνε οι οδηγοί των αυτοκινήτων που σταματάνε απότομα ή αλλάζουν πορεία χωρίς να κοιτάξουν τους καθρέφτες τους. Θέλει άπειρη προσοχή από όλους.

Της το έχω χαλάσει προφανώς. Συνεχίζει όμως.

-Εγώ πάντα λέω στον γιό μου όταν βγαίνει με το αυτοκίνητο, "Πρόσεχε τα μηχανάκια". Μην πέσουν πάνω του και του κάνουν ζημιά στο αυτοκίνητο.

Χαμογελάω.

-Το θέμα δηλαδή είναι να μην πάθει ζημιά το αυτοκίνητο; Όχι αν πάθει κάποιος άνθρωπος κάτι; την ρωτάω αθώα.

-Εμ βέβαια, λέει αυτή. Είχε πέσει πάνω του ένα μηχανάκι και ξέρεις τι έπαθε το αυτοκίνητο; Για "απόσυρση" πήγε.

-Ναι, τα αυτοκίνητα όμως αν τρακάρουν πάνε στο λαμαρινά. Οι μηχανές αν τρακάρουν στέλνουν τους αναβάτες στο νοσοκομείο. της λέω.

-Μα εδώ σου λέω πήγε για πέταμα το αυτοκίνητο, επιμένει.

-Τι θα λέγατε όμως αν είχε χτυπήσει ο οδηγός της μηχανής, προσπαθώ να τη συγκινήσω εγώ.

Μα ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ, μου απαντάει σχεδόν θριαμβευτικά, Ο οδηγός σκοτώθηκε και το παιδί από πίσω έσπασε τα πόδια του, Ήρθαν και έπεσαν πάνω του από το απέναντι ρεύμα. Είχαν πιει βέβαια.

-Καλά, σκοτώθηκε ένα παιδί κι εσείς μου λέτε για το αυτοκίνητο που πήγε για πέταμα; (Μου την έχει δώσει πλέον).

-Ε, δεν έφταιγε ο γιος μου όμως. Καθόλου. Ήρθαν από το αντίθετο ρεύμα. Μεθυσμένοι. Αυτός με τα σπασμένα πόδια το είπε. "Πίνανε" όλη μέρα. Η αστυνομία το αναγνώρισε αμέσως και απλώς θα γίνει ένα τυπικό δικαστήριο. Αλλά και οι γονείς του παιδιού δεν είπαν τίποτε. Ήταν και ναρκομανής...

Άτιμο πρεζόνι. Τσαλάκωσες το αυτοκίνητο με το κεφάλι σου, χάλασες και τη διάθεση της μαμάς βρε απρόσεχτο.

Υ.Γ. Ειπώθηκαν και άλλα, αλλά έχει καμιά σημασία;

6 σχόλια:

Wire_n_Wood είπε...

Giati, GIATI ka8esai kai asxoleisai me arthriosklhrwtika atoma?

Ανώνυμος είπε...

............................
.............................
............................
............................
εχω μεινει αφωνη

Angelo είπε...

Πώς και δεν την πέταξες έξω από το ταξί.....
Καλά ρε βάζει τη λαμαρίνα πάνω από μια ανθρώπινη ζωή,ότι και να έκανε ο άλλος ήταν άνθρωπος,έλεος πια.Τη λαμαρίνα ρε......

Nisyrios είπε...

Αχ, άσε... αλήτες όλοι αυτοί με τα "μηχανάκια" - και πρεζόνια και μεθύστακες και τεντυμπόηδες!

Οταν βγαίνεις παιδί μου να παίρνεις πάντα μαζί σου το αυτοκίνητο, ούτως ώστε και πεζό να παρασύρεις, να του κάνουμε μήνυση για να μας πληρώσει καινούργιο αυτοκίνητο, ο αλήτης.

Lina είπε...

πώς αντέχεις και συζητάς υπο τέτοιες συνθήκες δεν το χω καταλάβει...
εγώ αδυνατώ να κάνω συζητήσεις έτσι,νιώθω πως κάνω κακό μέσα μου γιατί θυμώνω πολύ..

Acro είπε...

Έχω την τύχη/ατυχία να προσπαθώ ασυναίσθητα να δω την πλευρά αυτού με τον οποίο μιλάω συνήθως. Αυτό σημαίνει ότι αν και μέσα μου προσπαθώ να μην κρίνω, αναλύω τις συμπεριφορές των ανθρώπων προσπαθώντας να καταλάβω τι τους κάνει να φέρονται και να μιλάνε κάπως.
Έτσι νομίζω στην περίπτωση της κυρίας, ο δικηγόρος του διαβόλου μέσα μου(όχι ότι ήταν ο δίαβολος η καλή κυρία) λέει ότι από την μεριά της, αυτοί είναι άνθρωποι που κοιτάζουν τη δουλειά τους και προσέχουν, και ξαφνικά έρχεται ο άλλος "πιωμένος" και πέφτει πάνω τους και τους ταράζει.
Ξέχασα στο κυρίως post να αναφέρω.(και έτσι το προσθέτω εδώ)

Η κυρία μου είπε επίσης ότι ο γιος της μετά από το δυστύχημα έκανε πολύ καιρό να οδηγήσει και ήταν στεναχωρημένος. Δηλαδή είχε σαν μάνα να αντιμετωπίσει/φροντίσει και το ψυχολογικό τραύμα του γιου της. Οπότε (βέβαια άθρωπος ήταν κι αυτός) κατηγορεί και διαγράφει την ανθρώπινη διάσταση λέγοντας πχ "τα ήθελε και τα έπαθε. Δεν του φταίει κανείς που βγήκε και οδηγούσε "πιωμένος". Αυτό που την αφορά είναι ότι μηχανάκι έπεσε πάνω στον γιο της οπότε "τα παλιομηχανάκια" αυτομάτως. Εξάλου είπαμε είναι μεγάλη γυναίκα και αυτά τα πράγματα ίσως είναι περίπου του Σατανά, καθώς δεν φαντάζομαι ο γιος να είχε ποτέ μηχανάκι. Ούτε ποδήλατο αν ήταν δυνατόν.
Καθώς τα σκέφτομαι όλα τα παραπάνω δεν θυμώνω μαζί της, αλλά μάλλον βλέπω για μια ακόμη φορά το πως ένας άνθρωπος μπορεί να βλέπει μόνο αυτό που τον αφορά. Η τραγική σαν κακό άνέκδοτο κατάληξη του "Μα ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ..." υπαινίσεται ότι η γυναίκα μπορεί να ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να το δει έτσι προκειμένου να το χειριστεί και η ίδια μέσα της. Ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν είναι λίγο πράγμα να κουβαλάς.

Ελπίζω να ήμουν αρκετά επεξηγηματικός... :)

Με την ευκαιρία να πω γι' αυτό ότι συνήθως θυμάμαι πολύ καλά τι έχει ειπωθεί, και ξεκινάω την καταγραφή σχεδόν αμέσως. Επειδή όμως βρίσκομαι στο δρόμο και οδηγάω όσο προσεκτικότερα μπορώ, κομάτια των διαλόγων έχουν το 1% της προσοχής μου καθώς το 99% βρίσκεται στο δρόμο γύρω μου.
Επίσης η καταγραφή μπορεί να αρχίσει εκείνη την ώρα αλλά να ολοκληρωθεί 3 ώρες μετά, γιατί οι συνθήκες του δρόμου και οι διαδρομές δεν περιλαμβάνουν κίνηση(traffic) και στάσεις αρκετή ώρα ώστε να ολοκληρώσω την καταγραφή. (Γράφω τυφλό σύστημα και μάλλον γρήγορα, αλλά συνήθως ΟΧΙ εν κινήσει :) Οι δρόμοι απαιτούν περισσότερη προσοχή από όση μπορεί να έχει κανείς ώρες ώρες, και όλη όση μπορώ να διαθέσω ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκεται στο δρόμο γύρω μου, όπως όλων μας.

(αυτά τα λίγα ήθελα να προσθέσω έτσι για εισαγωγή)