Προφίλ επιβατών κινδύνων για την ψυχική υγεία.

Παιδάκια που τρώνε

-Να φάει το κουλούρι/σοκολάτα/πατατάκια του; Θα προσέχουμε δεν θα λερώσει.

Η μαμά που το λέει αυτό μάλλον εννοεί "δεν θα λερώσει τα ρούχα του". Εννέα στις δέκα φορές, το πίσω κάθισμα, θα είναι γεμάτο σουσάμι, λιωμένες σοκολάτες, σπασμένα πατατάκια, σακουλάκια από καραμέλες, τσίχλες και λοιπά. Δεν με πειράζει να τα καθαρίσω. Αλλά μη με διαβεβαιώνεις ότι δεν θα αφήσεις τίποτε πίσω σου, και γίνομαι εγώ ρεζίλι για το "βρώμικο" ΤΑΞΙ στους επόμενους επιβάτες.

Πολλές φορές εξίσου άτσαλα τρώνε και οι ενήλικες. Καμιά φορά και χειρότερα.

Καυγάδες

Ένας καυγάς είναι εκ των πραγμάτων δυσάρεστη κατάσταση. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν συμβαίνει σε απόσταση αναπνοής μεταξύ ανθρώπων που δεν ξέρεις, δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν ακούς, δεν σε αφορά για να πάρεις θέση, δεν ξέρεις ποιος έχει δίκιο γιατί δεν ξέρεις όλη την ιστορία έτσι κι αλλιώς. Σας παρακαλώ, μαλώστε όταν κατεβείτε. ΤΑΞΙ είναι, όχι αρένα.

(και εγώ ΔΕΝ είμαι διαιτητής, ούτε δημοσιογράφος συντονιστής)

Κλάματα

Κατ' αρχήν έχουμε τις γιαγιάδες που έχουν το δάκρυ εύκολο. Ξεκινούν να σου λένε μια ιστορία, και ξαφνικά ανακατεύουν κάτι δυσάρεστο και το δάκρυ τρέχει κορόμηλο. Ευτυχώς, συνήθως επανέρχονται δυο φράσεις μετά και θυμούνται κάτι ευχάριστο και γελάνε. Αν όχι με ένα "Σας παρακαλώ μη κλαίτε και μου ραγίζετε την καρδιά" συνήθως πιάνουν το λεκτικό σωσίβιο που τις ξαναβγάζει στην επιφάνεια.

Τα "πιτσιρίκια" κλαίνε για την σχέση που τελείωσε πριν λίγο. Για την σχέση που τελειώνει εκείνη την ώρα με SMS στο κινητό τους. Την επόμενη στιγμή θα ψάχνονται να στείλουν SMS αναζητώντας καινούρια σχέση βέβαια, οπότε χαλαρά.

Όταν όμως πέσεις στον άνθρωπο που του συμβαίνει κάτι πραγματικά τραγικό εκείνη τη στιγμή, εύχεσαι να είχε μπει σε κάποιο άλλο ΤΑΞΙ, με κάποιον αναίσθητο σκληρόπετσο συνάδελφο που δεν θα έδινε σημασία. Η συναισθηματική αποστασιοποίηση κάτι τέτοιες στιγμές σώζει. Όποιον μπορεί να την πετύχει. Εγώ δεν τα καλοκαταφέρνω πάντα οπότε, "σας παρακαλώ, μη κλαίτε και μου ραγίζετε την καρδιά". Και σε αυτές τις περιπτώσεις, το εννοώ.

Ιστορίες με αρρώστιες και θανάτους

Στο σπορ τέτοιων ιστοριών επιδίδονται κυρίως γυναίκες κάποιας ηλικίας. Με κάθε αφορμή θα ξεκινήσουν την δική τους λυπητερή ιστορία, για αρρώστιες, φάρμακα, νοσοκομεία, θανάτους. Όλα αυτά είναι μέσα στη ζωή. Το ξέρω. Και έχω τους δικούς μου λόγους να προτιμώ να μην το θυμάμαι με κάθε ευκαιρία. Πλέον, όταν αρχίζουν τέτοια ιστορία διακόπτω ευγενικά λέγοντας " Είναι δυνατόν να μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο εκτός από αρρώστιες και θανάτους; Το θέμα με στεναχωρεί". Και συνήθως σταματάνε. Συνήθως εντελώς, γιατί δεν έχουν τίποτε άλλο να πούνε εκτός από αυτά που μαυρίζουν την καρδιά.

Σαλιαρίσματα

Τα σαλιαρίσματα στο πίσω κάθισμα είναι σχεδόν ότι χειρότερο μπορεί να συμβαίνει. Το κακό ξεκινάει σχεδόν πάντα ο ένας από τους δύο του ζευγαριού. Συνήθως ο λιγότερο όμορφος ή περισσότερο ανασφαλής, αρχίζει να φιλάει το ταίρι του με έναν ρυθμό περίπου ένα φιλί ανά 10-20 δευτερόλεπτα, προσπαθώντας α) να εκβιάσει την ανταπόκρισή του και β) να επιδείξει το τρόπαιό του στον κόσμο (σ’ εμένα κυρίως αφού εγώ είμαι εκεί, ούτε ένα μέτρο μακριά). Τα φιλιά αυτά είναι συνήθως ηχηρά με έναν αηδιαστικό τρόπο (σαν αυτά που σκάει η αντιπαθητική ιδρωμένη θεία στο κακόμοιρο πιτσιρίκι) και συνοδεύονται από άγαρμπα αγκαλιάσματα και χάδια.

Με το ζόρι συγκρατώ ατάκες όπως "αν μείνει έγκυος εδώ μέσα, εγώ δεν γίνομαι νονός να ξέρετε", "μήπως θέλατε να μπείτε σε ξενοδοχείο και μπήκατε στο ταξί;", "να χρεώσω το δωμάτιο με την ώρα ή θα μείνετε όλη τη νύχτα;", "περιμένετε να σβήσω την κάμερα ασφαλείας γιατί σε λίγο θα μεταδίδω τσόντα στο κέντρο".

(Αν υπάρχει εσωτερική κάμερα ασφαλείας στο ΤΑΞΙ και αν μεταδίδει στο κέντρο, είναι κάτι που θα αφήσω να αιωρείται)

Πάρτυ κοριτσιών

Τρία ή τέσσερα κορίτσια, ηλικίας από 16 μέχρι 76 ετών εισβάλουν στο ταξί. Σκοπός τους είναι να μιλάνε όλες μαζί ταυτόχρονα (και όταν μιλάει η μία μόνο, οι υπόλοιπες βγάζουν χορωδιακά επιφωνήματα και γέλια). Οι συχνότητες των φωνών τους είναι ψηλά, και οι εντάσεις ψηλότερα. Επίσης, ακόμη και αν τα κορίτσια είναι 76 χρονών, σε αυτές τις φάσεις οι συζητήσεις τους αγγίζουν τα όρια της ακατέργαστης βλακείας. Έλεος! (Δεν έχει έλεος, μόνο το τέλος της διαδρομής).

Σε ορισμένες περιπτώσεις ασχολούνται και μαζί μου ξαφνικά (Είστε παντρεμένος; Πόσα παιδιά έχετε; Οδηγάτε χρόνια ταξί;) κλπ κλπ. Τον ρόλο συνήθως τον αναλαμβάνει μια τολμηρή, ενώ οι υπόλοιπες ακούνε όλο ενδιαφέρον, γελάνε και στριγκλίζουνε και μαζεύουν υλικό για να με θάψουν αργότερα.

Μερικές φορές, μετά από 10 λεπτά τσιρίδων, ξαφνικά κάποια πετάει ένα "¨τον ζαλίσαμε τον άνθρωπο σταματήστε". Εγώ συνήθως απαντάω διφορούμενα: "Μπα συνηθισμένος είμαι".

Μόλις κατέβουν πάντως, συνήθως ή βάζω κάποιο αγαπημένο τραγούδι και το δυναμώνω, ή κλείνω κάθε μουσική και CB για να συνέλθω από το πακέτο.

Χοντρό καμάκι στις απ' έξω

Στη θάλασσα ο καπετάνιος έχει δικαιώματα περίπου Αυτοκράτορα. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα ήθελα να συμβαίνει το ίδιο και με το ταξί. Γιατί όταν καθώς περνάω δίπλα από κορίτσια, οι μαντράχαλοι που μπήκαν για πελάτες ανοίγουν παράθυρα και αρχίζουν χοντράδες, μου έρχεται να ανοίξω τις πόρτες και να τους πετάξω στη θάλασσα. Και βάζω πάγο αμέσως, καθώς συνήθως γυρνάνε γελώντας και περιμένοντας την επιδοκιμασία μου και συναντάνε το Έβερεστ.

-Σας παρακαλώ μη μιλάτε έτσι όσο βρίσκεστε μέσα σε αυτό το ΤΑΞΙ, θα αναγκαστώ να σας κατεβάσω κάτω ή να φωνάξω την αστυνομία, λέω συνήθως και μου επιστρέφονται μασημένα «συγνώμη» ή «έλα μωρέ τώρα, τι είπαμε;».

Όχι μακάκα, δεν θα λες εσύ τις χοντροκομμένες βλακείες σου (εκ ‘του ασφαλούς) από το ΤΑΞΙ που οδηγάω εγώ. Δεν είμαι πουριτανός. Απλώς δεν αντέχω τις γλοιωδίες.

Κραυγές στο κινητό

Συνήθως οδηγάω με κλειστά παράθυρα (και κλιματισμό, χειμώνα / καλοκαίρι), εκτός από κάποιες φάσεις που ανοίγω για ανανέωση του αέρα. Αυτό συμβαίνει επειδή προτιμώ να εισπνέω όσο το δυνατόν λιγότερο τη θολούρα που ονομάζεται αέρας μέσα στη κίνηση, και να μην ακούω τον θόρυβο του δρόμου. Από τα αυτοκίνητα μέχρι τα περαστικά στερεοφωνικά. Η μουσική παίζει χαμηλά. Το CB επίσης. Γενικά μέσα στο ΤΑΞΙ επικρατεί σχετική ησυχία. Και ξαφνικά ο επιβάτης (συνήθως η επιβάτιδα) αρχίζει να μιλάει στο κινητό. Να φωνάζει στο κινητό δηλαδή. Τόσο δυνατά που η χρήση του φαίνεται άσκοπη. Κλείστο το ρημάδι, άνοιξε το παράθυρο και συνέχισε με την ίδια ένταση. Θα συνεχίσουν να σε ακούνε. Και αν μιλούσες με καμιά φίλη σου, θα την ακούμε κι εμείς να τσιρίζει.

Αν το πράγμα τραβήξει πάνω από πέντε λεπτά δυναμώνω το ραδιόφωνο. Και το CB. Συνήθως το πιάνουνε το υπονοούμενο.

Χτύπημα κερμάτων

Σαν το μαρτύριο της σταγόνας, το παιχνίδι μερικών με τα κέρματα στο χέρι τους μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό για τα νεύρα. Από τη μία ο ακατάσχετα επαναλαμβανόμενος ήχος του κέρματος πάνω σε κέρμα είναι ενοχλητικός σαν πετραδάκι στο παπούτσι. Από την άλλη εμπεριέχεται ένα υπονοούμενο τύπου "ακούς; έχω λεφτά να σε πληρώσω", από μερικούς. Μπράβο. Βάλτα τώρα στη τσέπη σου γιατί για τον ψυχίατρο και τα φάρμακα που θα χρειαστώ με αυτό που κάνεις, δεν φτάνουνε.

Απεραντολογίες

Δεν με πειράζουν τα πολλά λόγια, όταν έχουν περιεχόμενο. Μερικές φορές όμως ο μονόλογος πάει κάπως έτσι: "Αμάν αυτές οι γυναίκες. Έβλεπα στην τηλεόραση, ξέρετε τι; Χαχα (παύση) Εμ, έχει είκοσι, τριάντα χρόνια; Το εβδομήντα οχτώ πρέπει να ήταν. Έδειχνε λοιπόν η τηλεόραση έναν επιστήμονα. Νομίζω κτηνίατρος, δεν είμαι και σίγουρος. Χμμμ.(παύση). Φυσικός ήτανε; Εκείνα τα χρόνια ξέρεις, η τηλεόραση ήταν πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ καινούριο πράγμα. Ραδιόφωνα μόνο είχαμε κι εκείνα με το ζόρι. Ήταν φτωχά χρόνια. Αλλά περνούσαμε καλά. ¨Είμαστε πιο ήσυχοι. (Παύση). Έλεγε αυτός στην τηλεόραση λοιπόν ότι είναι κακό να βράζουμε φαγητά και να τα βάζουμε στην κατάψυξη, Όχι ότι είχαμε καταψύξεις τότε σαν αυτές τις σημερινές. Ο γιος μου έχει πάρει έναν καταψύκτη ξεχωριστό. Είναι που έχουμε κάτι ζαρζαβατικά στο εξοχικό. Στο χωριό της γυναίκας μου. Όχι ότι της αφήσαν οι γονείς της σπίτι. Μόνοι μας το φτιάξαμε. Έχω κουβαλήσει τούβλα βράδυ εγώ εκεί. Τότε με τα παράνομα. (Παύση). Και πάει η γυναίκα μου και μου βγάζει φαγητά από το ψυγείο και το ζεσταίνει. Και με πιάνει το στομάχι μου. Γι' αυτό σου λέω. Αμάν αυτές οι γυναίκες. Δεν συμφωνείς;"

Αν συμφωνήσω θα σταματήσετε γιατί μου έχετε διυλίσει τον εγκέφαλο;

Υ.Γ. (Μη χάνετε τον χρόνο σας με το Υ.Γ. αν δεν ασχολείστε με ασήμαντες λεπτομέρειες)

Το παραπάνω γράφτηκε με αφορμή "Σαλιαρίσματα" στο πίσω κάθισμα. Σχεδόν πριν κατέβει το ζευγαράκι, άφησα για λίγο το subtitle workshop, πάντα χρήσιμο στα απίστευτα μποτιλιαρίσματα της Εγνατίας, και σημείωσα το θέμα στο wordpad.Βρήκα καλή ιδέα να προσθέσω και τα υπόλοιπα σπαστικά "εντός" του ΤΑΞΙ μαζεμένα. Προφανώς όχι όλα. Και ελπίζω όχι μόνο τα προφανή.