Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

Scorpions in Thessaloniki

Πέρσι το καλοκαίρι είχαμε στην Θεσσαλονίκη συναυλία των Scorpions. Ιστορική αρπαχτή, θέλω να πω, συναυλία. Από νωρίς το απόγευμα έχω μεταφέρει εκεί αρκετό κόσμο (πιτσιρικάδες κυρίως, μερικά συγκροτήματα τα ακούνε όλοι οι 16χρονοι επί 30 χρόνια και μέχρι τα 40 τους).

Οι ώρες περνάνε, και έχω φτάσει τελικά κατά τις 4:30 τα ξημερώματα έξω από τα "καλοκαιρινά" μαγαζιά της περιοχής αεροδρομίου, συγκεκριμένα έξω από αυτό που τραγουδάει ο Ρέμος.

Σιγά σιγά έρχεται και η σειρά μου να παραλάβω, οπότε βλέπω να κατηφορίζουν από την είσοδο του μαγαζιού, δυο πολύ άσχημες μεθυσμένες Αγγλίδες τουρίστριες (αυτό το προφίλ σχηματίζω), υποβασταζόμενες από κάποιον που μοιάζει εκπληκτικά με τον Ψινάκη (και μπορεί και να ήταν αλλά δεν παίρνω και όρκο).

Φτάνουν στο ΤΑΞΙ, ο "Ψινάκης" τραβάει να τους πάρει τα ποτήρια που επιμένουν να πάρουν μέσα στο ταξί, και τελικά μου λέει δείχνοντας την ψηλότερη "Αγγλίδα":

-Ο ντράμερ των Scorpions είναι(!!!;;;), θα τους πας στο Hyatt, ήθελε Mercedes ΤΑΞΙ αλλά του είπα δεν έχει τώρα τέτοια, μπες σε όποιο βρούμε.

Και με τα λόγια αυτά τους βοηθάει να μπούνε στο ΤΑΞΙ, καθώς αμφότεροι ο ντράμερ και η συνοδός του είναι λάσπη.

Ξεκινάμε για το ξενοδοχείο, που ευτυχώς είναι κοντά, γιατί προφανώς τα προκαταρκτικά τα έχουν κάνει μέσα στο νυχτερινό κέντρο και περνάνε στα κυρίως.

Ταυτόχρονα η κοπέλα του λέει "it was really nice that you danced with me" (στον Ρέμο πάντα), καθώς και διάφορα μεθυσμένα μισόλογα.

Φτάνουμε αισίως, και ο πορτιέρης του ξενοδοχείου τσακίζεται να έρθει να βοηθήσει.

Ίσως να χρειαζόταν και ένας δεύτερος, καθώς ο ντράμερ με μεγάλη δυσκολία βρίσκει την πόρτα του ΤΑΞΙ, αλλά τελικά τα καταφέρνει. Ταυτόχρονα η συνοδός με έχει αρχίσει σε ένα μεθυσμένο "thank you, thank you, you are so nice" κλπ κλπ, και έχει σκύψει μπροστά να με φιλήσει. Το ίδιο κάνω κι εγώ, σκύβω μπροστά για να μη με φτάσει, αλλά τελικά με σταματάει το τιμόνι και έτσι μου σκάει ένα λιπαρό στο δεξί μάγουλο, και κάνει να βγει.

-I expect that somebody will pay me, right; ρωτάω προσπαθώντας να πάρω το μυαλό μου από την αηδία που μου έτυχε.

-What did he say; ρωτάει ο ντράμερ, που κρατιέται από την ανοιχτή πόρτα και σκύβει επικίνδυνα μέσα στο ΤΑΞΙ.

-He wants to get paid, του μεταβιβάζει αυτή.

-`Of course, of course, λέει αυτός. Την τραβάει έξω από το ΤΑΞΙ, και φεύγουν αλληλοϋποβασταζόμενοι και παραπατώντας.

Οπότε, έρχεται ο πορτιέρης και μου λέει:

-Άντε πάλι τυχερέ, και φιλάκι πήρες.

-Ναι, ναι, φιλάκι πήρα, ΦΡΑΓΚΟ δεν πήρα.

-Σοβαρά μιλάς; Ο πορτιέρης το σκέφτεται λίγο και λέγοντας, "μισό λεπτό" τραβάει για την ρεσεψιόν.

Επιστρέφει μετά από λίγο και με ρωτάει πόσο ήταν η διαδρομή.

-Ελάχιστη μίσθωση, δυόμισι ευρώ του λέω, και δεν είναι για τα λεφτά, αλλά να λέω ότι πήρα τον ντράμερ των Scorpions με το ΤΑΞΙ και μου άφησε φέσι; Δεν λέει...

-Ε όχι και πιστόλι από τους Scorpions συμφωνεί και αυτός. Μου δίνει τα λεφτά, του δίνω απόδειξη (να δώσει στην ρεσεψιόν) και καληνυχτιζόμαστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: