Αθηναίοι συνάδελφοι

Το μακρινότερο δρομολόγιο που μου έχει τύχει με το ΤΑΞΙ, στα 5+ χρόνια που το οδηγάω, ήταν στην Αθήνα, και μάλιστα τον πρώτο χρόνο της "καριέρας" μου.

Βεβαίως βεβαίως, αποδείχθηκε ειδική αποστολή.

Η διαδρομή ήταν κουραστική και αργή λόγω καιρού, έβρεχε σχεδόν ασταμάτητα, οι δυο πελάτισσες ήταν υπερήλικες και σε κακή κατάσταση, πάθαμε λάστιχο (η αλλαγή του οποίου έγινε με τις πελάτισσες ΜΕΣΑ στο ΤΑΞΙ), είδαμε και πάθαμε να βρούμε το σπίτι στο οποίο πήγαιναν, στην επιστροφή ο υαλοκαθαριστήρας του οδηγού ξεβιδώθηκε και επισκευάστηκε επί τόπου, έκανα συνολικά 15 ώρες. Το καλύτερο όμως συνέβη μέσα στην Αθήνα με τους εκεί "συναδέλφους":

Αφού με το καλό φτάσαμε και κατέβηκαν οι πελάτισσες, ξεκίνησα να βρω τον δρόμο της επιστροφής.

Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι; Πολύ. Γιατί navigator ακόμη δεν υπήρχε.

Ευκολότερη λύση μου φάνηκε να ρωτήσω κάποιον συνάδελφο. Εξ' άλλου, εμείς εδώ (στη Θεσσαλονίκη) δίνουμε οδηγίες και απαντάμε στις ερωτήσεις.

Ο πρώτος που ρώτησα, δεν απάντησε καθόλου. Με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα σαν έντομο που κόλλησε στο τζάμι, και μετά κοίταξε αλλού.

Ο δεύτερος καταδέχτηκε και μου μίλησε:

-Από που να πάω για να βγω τελικά στην Εθνική Οδό για Θεσσαλονίκη;

-Από που είσαι;

- Θεσσαλονίκη (καλά δεν το βλέπεις, μπλε άσπρο το ΤΑΞΙ;)

-.... (Απλώς έφυγε, δεν μου είπε τίποτε περισσότερο)

Στον επόμενο ήμουν λίγο πιο τυχερός. Αυτός μου έδωσε μια γενική κατευθυντήρια οδηγία, να 'ναι καλά ο άνθρωπος.

Με την κατευθυντήριά του βρέθηκα μποτιλιαρισμένος άγνωστο που. Νύχτωνε, έβρεχε, ο κόσμος προσπαθούσε να μπει στο ΤΑΞΙ. (Μα καλά, δεν το βλέπεις μπλε άσπρο; Τόση απελπισία για ΤΑΞΙ πιά; Προφανώς.)

Περίπου μισή ώρα μετά, και ενώ αναρωτιέμαι αν όντως πηγαίνω καλά, μποτιλιαρισμένος σε δρόμο χωρίς πεζούς, συναντάω και άλλο συνάδελφο που έρχεται από το αντίθετο ρεύμα. Η τύχη το φέρνει να σταματήσει δίπλα μου.

Ευκαιρία που δεν χάνω:

-Για Θεσσαλονίκη καλά πηγαίνω από 'δω;

-Όχι!

-Όχι; με κόβει κρύος ιδρώτας.

-Όχι. Θα κάνεις πίσω, θα πας στον Πειραιά και θα πάρεις το καράβι να βγεις στην Καβάλα. Από εκεί θα πας πιο γρήγορα, μου λέει και φεύγει.

Μωρέ δεν θα μου ζητήσει οδηγίες κανένα κίτρινο ΤΑΞΙ για να βγει στην Εθνική Αθηνών; Στη Χαλκιδική θα τον στείλω!

-